Afscheid babyfase
Baby Moederschap Moms Persoonlijk

Afscheid nemen van de babyfase

Op een gegeven moment is daar het moment aangekomen als moeder zijnde: Het afscheid nemen van de babyfase. Je kind(eren) passen de kleding niet meer, ze kletsen inmiddels de oren van je hoofd en gaan naar school. No more baby dus. Het viel me zwaar dit afscheid, maar hoe heb ik het gedaan?

Uitzoeken van de babyspullen

Wij bewaarden alle babyspullen van Evi in grote bakken van de grote winkel met blauw-wit logo. De spullen verhuisden mee van de ene zolder naar de andere. In de hoop en verwachting dat ze ooit door een ander baby’tje zouden worden gedragen. Maar dat liep voor ons heel anders.

Mijn tweede zwangerschap; van droom tot nachtmerrie

Daarnaast is Evi inmiddels bijna 5 en passen de spullen niet meer helemaal bij ons. In ieder geval, niet meer allemaal. En daarom was voor ons het moment aangebroken om de babyspullen uit te gaan zoeken. Ik maakte een stapel met merkkleding en zette deze op Marktplaats. Ik maakte een stapel met spullen die ik wilde bewaren en maakte een stapel voor iemand in mijn omgeving die zwanger is. Ook maakte ik een stapel die ik nog even bewaar voor wanneer diegene het geslacht van haar kindje weet. Daarna ging ik de dreumeskleding uitzoeken en sorteerde die ook weer. Een berg kleding gaat naar mijn nicht die een kleine meid heeft in die leeftijd en waar het dus een nieuwe bestemming krijgt.

Babyspullen

Ook het badje en nog wat andere dingen gaven we aan de zwangere die we goed kennen. En zo waren we ineens boxloos, gingen ook het badje en de standaard en nog wat andere dingen op naar een nieuwe bestemming. Gelukkig maar want na 4 jaar op de zolders te hebben gestaan waren ze wel toe aan een nieuwe uitdaging denk ik. We hebben nog niet alles uitgezocht, dat moeten we nog wel doen trouwens maar het schept allemaal wel weer ruimte op de zolder. En de aanstaande mama is weer geholpen want zoals we allemaal weten is de babytijd een dure tijd met al die spullen die je nodig hebt. Ok, je maakt het zo duur als dat je zelf wilt maar goed. Het is niet goedkoop. En mochten we toch misschien ooit nog weer de lef krijgen om toch voor een kleintje te gaan, dan zijn de spullen die we hebben gegeven niet meer in gebruik dus kunnen ze terug. Win-Win dus.

Het wegdoen van de babykamer krijgen we nog niet over ons hart dus die blijft lekker bij ons staan. Totdat we er wel klaar voor zijn om afscheid te nemen. Of dus lef krijgen maar die kans schat ik eigenlijk best laag in.

Afsluiten

Dat afsluiten van die babyfase vind ik trouwens nog wel echt een ding. Zeker wanneer ik die kleine kleertjes zie waar mijn kleine baby in gelegen heeft. In eigenlijk alle kleertjes zie ik haar weer voor me, slapend met die rode kuif op haar hoofd. Duim in haar mond, scheve lachjes lachend, of juist proberend te kruipen en te zitten met haar luierkont. Die kleine baby die lachte met een schaterlach van een volwassen vent. Met die enorm kleine voetjes en handjes, dat dopneusje en die enorme blauwe heldere ogen. Zoals bij elk emotioneel afscheid kwam mijn hormonale monster om de hoek kijken en huilde ik tranen met tuiten. Waarschijnlijk ook wel gesterkt door het feit dat het niet onze keuze is om geen kindje meer te krijgen maar iets dat voor ons is bepaald door de natuur. Een rare samenloop van omstandigheden, een zeldzaam iets dat de keus voor ons maakte.

Meer lezen over Kell-Antistoffen

Afscheid babyfase

En zo stond ik op een regenachtige zondag dus de kleertjes uit te zoeken. Herinneringen hier, herinneringen daar, huilend, afscheid te nemen van wat was en wat (zeer waarschijnlijk) niet meer komt. Daarom heb ik de spullen waar ik echt bijzondere herinneringen aan heb en die ik Evi echt heel leuk vond staan bewaard. Zo kan ze later ook zien hoe klein ze is geweest. Dat vond ze nu al heel speciaal: “Wow dat is echt klein, dat pas ik nu niet meer hoor”.  Samen keken we naar haar spullen en hielp ze me ook met uitzoeken voor de zwangere die ons zo dierbaar is. Toen ik moest huilen heb ik uitgelegd waarom en hebben we lekker geknuffeld samen.

Belofte

Tijdens het uitzoeken van de babyspullen maakte ik een belofte aan mezelf: Ik ga de meest geweldige peettante worden van alle baby’s in mijn omgeving. Die rammelende eierstokken ga ik gewoon verwennen met de leuke dingen van baby’s: baby-luierkontjes die over de vloer kruipen, ruiken aan hun babynekjes want baby’s ruiken heerlijk, gluren naar slapende babygezichtjes want intense tevredenheid, baby’s verwennen met knuffels en spullen. Zodra de zure melk en vieze luiers om de hoek komen neem ik de benen. Die ga ik niet tot mijn takenpakket rekenen.

Dus mocht je een baby hebben die heerlijk ruikt, die intens geniet van een tukkie na een voeding en mocht je het niet erg vinden dat daar een moeder met rammelende eierstokken naar komt gluren? I’m your woman!

Liefs Kimberly

Liked it? Pin het op Pinterest!

Afscheid babyfase

 

Kimberly

Ik ben Kimberly, getrouwd met Patrick en moeder van Evi. Op Beebs and Moms schrijf ik over #momlife, persoonlijke verhalen, tips, reviews en alles wat er nog meer in mijn leven is. Naast bloggen op Beebs and Moms ben ik werkzaam als cursusleider in de verstandelijke gezondheidszorg.

«

»

1 COMMENT

  • marieke

    Wauw! Wat een dappere maar moeilijke beslissing zeg!
    Hele dikke knuffel voor jou. X

what do you think?

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *