Ik ben zo’n moeder die- Tag

Aan de hand van de “Ik ben zo’n moeder die- tag” beken ik 10 dingen die mij typeren als moeder. Wat voor moeder ben ik en waar heb ik veel moeite mee? Iets met tv, netflix, flesvoedingen, inentingen en nog meer.

Ik ben zo’n moeder die- tag

De tag is bedacht door Marjo van Mar-Joya en ik werd door Amanda van KiDDoWz getagd. Bij deze tag is het de bedoeling dat je naar jezelf kijkt en 10 dingen benoemt die jou typeren als moeder. Het gaat er vooral om te laten merken dat moeders niet alleen zijn, dat het niet erg is om je eigen pad te volgen en dat we elkaar de ruimte moeten geven om een eigen pad te volgen. Ik vind het best een beetje spannend maar ok komt hij. Ik ben zo’n moeder die:

 

Haar kind flesvoeding heeft gegeven.

Dat kwam niet doordat ik geen borstvoeding aanmaakte, maar door medicatie die ik weer startte na de bevalling. Ook leek het me erg eng om borstvoeding te geven, geen idee waarom maar goed dat vond ik nou eenmaal. Aanvankelijk wilde ik borstvoeding geven voor 2 á 3 maanden zodat ik aan mijn medicatie (i.v.m. fibromyalgie) kon beginnen voordat ik zou gaan werken. Mijn toenmalige verloskundige zei dat het dan niet de moeite zou lonen en dat ik dan beter gelijk op flesvoeding kon overgaan. Ik vertrouwde op haar oordeel en heb er jaren later nog steeds spijt van dat ik het nooit geprobeerd heb. Evi deed het er prima op en is hartstikke gezond dus wat dat betreft is het geen probleem geweest. Het is een stukje schuldgevoel dat zo af en toe aan me knaagt.

 

Haar kind soms lekker lang onder de douche laat zitten.

Want ja ze vind het lekker en hallo; RUST! Ik hou intens van mijn kind hoor maar haar mond staat noooooooit stil. Als ze onder de douche lekker aan het spelen is en zich vermaakt met haar speelgoed, top toch. Ik smeer haar daarna wel weer lekker in met een crème o.i.d. En ja soms zit ze er misschien zo lang dat ik een aflevering van mijn favo Netflix-serie op dat moment kan kijken of als ik aan het koken ben. Ok dan zet ik wel ergens tussendoor de douche uit maar dan speelt ze nog lekker door. Topregeling vind ik het.

 

Veeeeeel tv kijkt.

Sorry not sorry maar tv is ontspanning voor mij. Hij staat ook vaak gewoon aan met YouTube i.v.m. de muziek van Evi. Die liefde voor tv hebben we blijkbaar wel overgedragen en daardoor moet ik er wel echt bewust op letten dat er niet de hele dag tv gekeken word. Maar goed, voordat ze naar school gaat kijkt ze vaak en tussen de middag en als ik aan het koken ben  (als ze dus niet onder de douche zit). Maar ook in het weekend als we wakker worden ligt Evi vaak bij ons in bed tv te kijken, dan tukken pa en ma nog even door. Of ik check alle sociale dingen van de blog.

  😈

Bepaalde klasgenootjes niet mee naar huis wilt.

Ik snap best dat Evi wilt afspreken met de kindjes uit haar klas. Maar een aantal kindjes vind ik gewoon al zo vervelend in de klas dat ik ze niet mee wil hebben naar huis. 1 keer wel gedaan en verdorie wat was ik blij dat het alleen om een broodje eten ging. Toedaloe, leuk dat je er was en nog leuker dat je weer weg gaat. Bij een aantal klasgenootjes vind ik het geen probleem en die kunnen eigenlijk altijd wel mee. Of ik moet er echt geen zin in hebben, in wie dan ook. Dat komt niet zo vaak voor maar dan ben ik spontaan erg druk of moeten we echt nog heel veel doen. Meestal is dat dan gelukkig ook het geval en komt het gewoon zo uit.

 

Pertinent geen luizenmoeder o.i.d. gaat zijn.

Serieus respect voor de moeders die dit wel kunnen handelen. Ik trek het echt niet. Naast dat ik überhaupt niet graag aan andere mensen zit behalve mijn eigen cirkel, gruwel ik van luizen! Zodra er een bericht komt op social media o.i.d. krab ik de hele dag aan mijn hoofd. Ik lever spullen aan school als dat nodig is, wil best een aantal kleuters heen en weer brengen etc. maar luizenmoeder? Nee. O en ik wil ook geen begeleider zijn op sportdag. Echt een hallelujah voor iedereen die daarna niet overprikkeld een fles wijn naar binnen hijst. Ken je zwaktes dus ik doe net alsof ik van niets weet en hoop dat ik overgeslagen ga worden in het vraagrondje van juf. Werkt inmiddels al 10 maanden dus deze succesformule zet ik nog even door.

 

Haar kind inentingen heeft gegeven.

En daar heb ik nooit spijt van gehad! Eerlijk gezegd heb ik helemaal niks met de tegenstanders van de inentingen. Ik ben het er wel mee eens dat de chemische middelen die in de inentingen zitten beduidend minder zouden moeten maar een hoop van die redenen om het niet te doen kloppen niet. Ik geloof er daarentegen ook weer niet in om inentingen af te dwingen. En misschien ben ik nu af voor beide partijen, jammer dan. Ik zou het zo weer doen en met volle overtuiging ook.

 

Heel onzeker kan zijn.

Het valt gelukkig niet veel mensen op maar ik kan enorm onzeker zijn. Over mijzelf maar dus ook of ik wel een goede mama ben. Doe ik het wel goed, maak ik wel de juiste keuzes en ondersteun ik Evi wel voldoende? Geregeld heb ik me doordat ik zo bewust was van mezelf dingen gelaten, bang wat anderen van me zouden vinden. Ik probeer me enorm voor te houden dat wanneer Evi gelukkig is en ik ook dat het ok is. Inmiddels ben ik met kleine stapjes bezig naar meer zekerheid en probeer ik gewoon de dingen te doen die ik anders gelaten had. Zo liep ik van de week met mijn kind in mijn nek. Eerder deed ik dat niet omdat ik bang was dat ik het fysiek zou moeten ontgelden etc. Maar het ging prima en zij vond het een fantastisch avontuur en riep naar iedereen dat ze lekker op mama’s nek zat. Kleine overwinningen dus.

 

Het ook allemaal niet weet.

Welkom bij de grootste puzzel van het leven: het ouderschap. Het blijft altijd maar zoeken naar wat er op dat moment goed past bij Evi. Ik kan dan wel wat doorslaan als ik merk dat het goed werkt. Vind ze mini-loco leuk? Top, ik koop gelijk 5 boekjes. Kan ze tenminste even door. Met je handen in het haar van de wanhoop, ook mij is het gebeurd. Gelukkig heb ik hele lieve vriendinnen, een geweldige buuf en een man die me heel duidelijk maakt dat ik het goed doe. En mijn mama uiteraard! Maar het meest belangrijk vind ik toch wel die kleine armpjes om me heen, een natte kus en een oprechte “Mama ik hou van jou.” Onzeker of niet, daar doe ik het voor en samen komen we er wel.

 

Loslaten erg lastig vind.

Dat loslaten vind ik wel echt een ding hoor. Spelen bij andere kindjes, alleen met een rugtasje naar huis, leuke activiteiten zonder mij? Ik vind het soms wel erg lastig. Ik moet er echt niet aan denken dat ze straks buiten gaat spelen zonder mij, de hort op gaat zonder mij. Zonder een volwassene.  Gelukkig hoeft het nog niet maar Evi had het er gisteren over en ik werd er een beetje naar van. Ze kan hier ook niet echt voor de deur spelen dus is het niet aan de orde. Ik vind het gewoonweg lastig dat ik steeds minder nodig zal zijn. Het hoort en is prima, alleen vind ik het lastig. Het gaat ook allemaal zo ontzettend snel!

 

Soms wel een slechte invloed heeft op haar kind.

Uiteraard probeer ik dartelend en zingend door het leven te gaan als een Disney-prinses maar de werkelijkheid ligt er niet ver vandaan. Woorden als kanis, bakkes, treiter, tsja ik gebruik ze wel. Niet als ik kwaad ben maar bijvoorbeeld als ik pijn in mijn kanis heb, in mijn hoofd dus. Zelf ben ik opgegroeid met deze woorden en ze zijn voor mij niet een slechte invloed. De man is het er minder mee eens en vind deze woorden niet echt ok. Zeker uit het 4 -jarige mondje van zijn engeltje niet. Dat ze los gaat op Kind van de Duivel vind hij ook minder tof, dat ze het ook nog eens graag hard luistert doet zijn rikketik helemaal snel kloppen. Tsja, toch wel mijn invloed. O en nadat ik thuis meerdere keren de joggingbroek van de man naar beneden trok deed Evi dat ook. Lachen, gieren en brullen uiteraard met elkaar. Totdat Evi bij opa en oma logeerde en opa zijn joggingbroek op zondagochtend naar beneden trok. Opa en oma wisten niet wat ze overkwam 😉

 

Maar ook een hoop goede dingen

Zoals je kunt lezen heb ik ook zo mijn dingen als moeder, als ik het zo terugkijk heb ik eigenlijk vooral mijn onzekerheden en “stoute” dingen uitgelicht. Maar uiteraard doen wij ook veel andere dingen. Ik ben ook een moeder die met haar kind uitgebreid luncht, activiteiten onderneemt, cakejes en taarten bakt, veel lol maakt met haar dochter, altijd naar haar zal luisteren en haar voorop zet, maar ook die moeder die intens geniet van de knuffels van haar kind en door het vuur voor haar gaat.

 

Eigenlijk ben ik ook erg benieuwd naar de antwoorden van Nicole (meisje-eigenwijsje) en Kimberley van momontop.nl op deze tag. Deze tag overnemen? Uiteraard prima, geef je dan wel Marjo een linkje?