Wow vandaag ben ik 10 jaar samen met Patrick! En dat is alweer een hele tijd maar ondertussen voelt het ook kort. Omdat dit toch wel een heel bijzonder jubileum is voor mij schrijf ik Patrick een brief. Een speciale jubileumbrief voor een speciale man.

10 jaar samen, de jubileumbrief

Wie had dat kunnen bedenken, wij 10 jaar samen?! Waar iedereen in het begin verbaasd was over de koppeling tussen jou en mij, klopte het ook gelijk voor iedereen. En belangrijker nog, het klopte voor ons. Geen moment in die 10 jaar heb ik gedacht dat ik weg moest wezen. Iets wat ik eerder wel had ervaren, vaak zelfs. En jij deed niet anders. Jij vult me aan, stimuleert me, geeft tegengas, voelt me aan en accepteert me. Altijd!

Jij en ik

Het blijft nog steeds lachen, dat beeld van mijn moeder die de straat op rende in de hoop nog een glimp van je op te vangen nadat je me met Pasen had afgezet bij mijn ouders. Jij die beweerde niet samen te wonen maar nooit meer in je eigen huis sliep. Die om een statement te maken dus weer 1 nacht in de week in je eigen huis ging slapen. Die uiteindelijk met moeite toegaf dat je die nacht niet goed sliep en dus bij mij in mijn flatje kwam wonen. Waar we in de winter in de woonkamer sliepen omdat daar een kachel was en het die winter zo verschrikkelijk koud was dat het ijs op de ramen stond. Je bouwde kartonnen dorpen voor de katten, kocht aquaria, onderging mijn gezeur over de toenemende hoeveelheid aquaria en deed gewoon je ding.

We verhuisden naar ons gezamenlijke huisje, ons mini gezinshuisje, werden de ouders van Evi. Hadden slapeloze nachten, flaneerden met ons beebje, genoten van elkaar en van ons gezin. En in de tussentijd gebeurde er van alles, ik kreeg een burn-out, jij raakte je baan kwijt en vond een baan in een hele andere sector. Een baan waar je nog steeds blij mee bent. Ik krabbelde op dankzij jou en de komst van Evi. Leerde verschrikkelijk veel en vooral wat ik niet meer wilde.

Trouwen

Na jaren hopen op een huwelijksaanzoek kwam die dan eindelijk in 2014. Op die mooie plek in Portugal aan het strand met ons beebje vol pret. Je bleek stiekem mijn vader om mijn hand te hebben gevraagd en mijn ouders zaten al dagen te wachten op mijn belletje. Het aanzoek was een prachtig moment en later was onze trouwdag fantastisch! Met groot feest, mooie auto, jurk en in het stadhuis van Haarlem. Het hoefde van mij allemaal niet per se maar jij hield voet bij stuk en wat ben ik je daar dankbaar om. Het was een dag om nog veel aan te denken en ik zou de dag nog vaak met liefde over willen doen.

Jouw gezicht toen je mij zag en vervolgens Evi in haar jurk, de mini-versie van mijn jurk. We hebben continue met een glimlach op ons gezicht rondgelopen sinds we bij elkaar waren. En daarna die heerlijke huwelijksreis in Italië. Het land waar we vervolgens ook verliefd op werden, waar Evi patat op een pizza at, appelsap duurder dan onze fles wijn dronk en intens gelukkig was.

Ons volwassen huis

Vlak daarna konden we jouw huis eindelijk verkopen en kochten ons echte grote volwassen huis. In Velserbroek want Haarlem was al ineens zo duur aan het worden. Voor ons beide een stap want wij Haarlemmers wilden daar zo graag blijven. Wat zijn we blij met ons huis! Het kamertje waar we een broertje of zusje voor Evi zagen slapen, kreeg een andere bestemming. We besloten dat onze kinderwens niet ten koste van onszelf mocht gaan. We hadden intens verdriet, dwaalden een beetje van elkaar af maar hielden elkaar in de gaten. Kwamen weer dichterbij elkaar en zetten elkaar weer bovenaan de lijsten.

Lieverd

Door jou kon ik groeien, mezelf ontplooien en kon ik situaties aan waarvan ik dacht ze niet aan te kunnen. Altijd weet ik dat je me steunt, dat je voor het vuur gaat voor Evi en voor mij. En ik weet ook dat wij een eenheid zijn. Gelukkig weet en voel jij hetzelfde vanuit mij. Inmiddels dus al 10 jaar. Waar dat aan de ene kant een eeuwigheid lijkt, voelt het ook weer alsof het nog maar kort is. Het is een derde van mijn leven en ik kan me niet meer voorstellen dat ik zonder je leefde. Dat ik je zelfs ooit als puber echt een vervelende gozer vond en je vermeed. Waar een reünie wel niet goed voor kan zijn, want de vonk sloeg over en we vonden elkaar steeds vaker, flirtten. Totdat het moment kwam dat je niet meer wegging, dat ik je niet meer weg wilde laten gaan.

Soms maken we ruzie, heel soms zelfs. Grappen maken, eten, kletsen, idioot doen en samen zijn, we kunnen het als de beste. Gewoon samen zijn en niets verlangen behalve in de aanwezigheid te zijn van elkaar.  Inmiddels met dat kleine mooie ondeugende en grappige meisje die wij samen hebben gemaakt. Zij die de ultieme mix is van ons: de bedachtzaamheid, leergierigheid, gekte, lol, zorgzaamheid en uiterlijk. Ik kijk naar haar en zie jou maar hoor mezelf praten. En de pret van jou als dat weer eens gebeurd, dat ik mijn eigen uitspraken om mijn oren krijg.

Dankzij haar en jou sta ik met mijn voeten op de grond. Dankzij jou ben ik bezig met mijn wensen en doelen te behalen! Jij die mij daar de ruimte in gunt en me dat geluk gunt. Geen idee waar ik zonder jou zou zijn maar wat ben ik blij met die reünie van al die jaren geleden!

Lieve schat je weet het, jij bent het. Jij en ik voor altijd samen. Ik hou van je!

De uitgelichte foto is van onze trouwdag, gemaakt door Ed Geels Fotografie.