Als de droom alleen maar mooier wordt...

Manon heeft ons steeds op de hoogte gehouden van haar kinderwens, het verdriet maar ook de mooie vervulling van haar wens. Er is intussen al heel veel gebeurd, heel veel mooie dingen zelfs. Hoe gaat het met haar zwangerschap en met Manon? Je leest het in Als de droom alleen maar mooier wordt.

Chlichés over de zwangerschap

Het is alweer lang geleden dat ik jullie een update gaf over mijn zwangerschap. En ik gooi er direct een cliché in, want jeetje wat vliegt de tijd! Het lijkt als de dag van gisteren dat we die positieve test in handen hadden, de 12 weken voorbij waren, een prachtige gender reveal hadden met onze families en ik mijn laatste blog voor jullie schreef. Terwijl ik dit typ ben ik 40 weken zwanger en hoop ik echt dat ik nog even mag genieten van het getrappel in mijn buik! Want wat is het bijzonder dat we dit mee mogen maken.En wil ik gelijk van de gelegenheid gebruik maken om je te vertellen hoe de afgelopen tijd voor ons is geweest.

Hoe het allemaal begon? Je leest alle blogs van Manon via de volgende links:
Die ene grote wens
De onderzoeken voor die ene grote wens
Rollercoaster met onze kinderwens
De droom die werkelijkheid wordt

Het leed dat keuzes maken heet

In week 28 van de zwangerschap kreeg ik zomervakantie en was voor ons de tijd daar om na te denken over haar kamer en spullen aan te schaffen.
Met als doel om alles af te hebben voor het eind van de zomervakantie.

Toen we haar meubels gingen bestellen bleek de levertijd 6-8 weken te zijn, aangezien we deze rond week 30 bestelden, vonden we dit toch wat krap.
Dus we belden met de leverancier en gelukkig konden de meubels al met 3 weken geleverd worden. TOP! Dat was stap 1.

Nu moest er nog een kleurtje op de muur. Via Pinterest had ik een super mooie muur gezien waar kleuren, van donker naar licht, in elkaar overliepen. Hup, wij naar de verfwinkel voor advies en om kleuren uit te zoeken. Mijn vader, opperklusser, ging mee voor dit lastige project. Verf uitzoeken ging prima, maar de schilder waarschuwde ons al dat het bijna onmogelijk was om de verf zo op de muur te krijgen als op het plaatje.
Maarja, wie niet waagt, wie niet wint.

De muur met kleuroverloop
De donkergroene muur op de babykamer

Thorben en mijn vader gingen aan de slag, verbanden mij uit de kamer en ik mocht pas weer terug komen als het af was. Toen de verf erop zat, twijfelde ik meteen.. Dit was niet wat ik had bedacht! Maar Thorben vond het juist wel gaaf. We besloten het er een weekje op te laten zitten, zodat ik er misschien aan ging wennen. Dit tegen beter weten in, want ik weet normaal gesproken direct of het leuk is of niet. Maar nu was alles anders.
Toch verfde ik binnen een week de muur weer wit en ging ik aan de slag met het oorspronkelijke plan. Namelijk een ‘lijst’ maken van donker groene verf.

Eerst twijfelde ik of dat wel de juiste kleur was, want tja… Donkergroen is natuurlijk niet echt een meisjes kleur en ook haar meubels worden zwart, dat past toch niet bij een meisje? Maar ach wat past er wel bij een meisje? En wie bepaald dit? Toen de verf eenmaal op de muur zat, wist ik dat het goed zat! Yes! One down, one to go.

De commode en een cirkel op de muur maken met verf

Aan de andere kant van haar kamer komt de commode en daar moest een cirkel op de muur komen. Maar geen hele cirkel, een cirkel vanuit de hoek van de muur. Als je online gaat kijken naar tips om dit te doen, kom je snel uit op een potlood met een touwtje eraan om de cirkel te maken. Samen met Thorben ging ik aan de slag.

Natuurlijk ging dit niet in een keer goed. Van overal potloodstrepen tot een appelvorm i.p.v. cirkel. Ik heb de cirkel zo’n 5x over geschilderd.
Uiteindelijk kwam mijn moeder met de gouden tip, eerst een mal maken van karton. Deze mal plakten we op de muur en daar gingen we omheen met een potlood, zodat er een silhouet ontstond. Toen was het nog een kwestie van ‘inkleuren’. Mensen verklaarden mij voor gek dat ik bleef veranderen, maar ach nu is het wel mijn favoriete plekje van haar kamer.

De beste keuzes maken voor je kind

Al bovenstaande keuzes gingen alleen maar over de inrichting van haar kamer. Dan heb ik het nog niet eens over een soort matras, kleding, verschoningsmandje of aankleedkussen, wiegje, co-sleeper of ledikant, voeding, babynestje of niet, materiaal van dekentjes en haar eerste pakje.
Het bovenstaande gaat allemaal over praktische zaken, maar natuurlijk moet je ook keuzes maken rondom opvang en haar naam.

Met elke keuze die je maakt, wil je het beste voor je kind. Dit wordt overigens ook meerdere keren benoemd in de bekende babywinkels. Maar wat is het beste voor je kind? Ik werd gek van alle keuzes die op ons af kwamen en gelukkig was daar Thorben. Hij heeft de afgelopen maanden meerdere keren knopen doorgehakt op het moment dat ik maar bleef wikken en wegen. En belangrijker nog was dat hij alles relativeerde. Want laten we eerlijk zijn, uiteindelijk is liefde het belangrijkste voor een kindje.
Dat is nou net het enige waar ik echt totaal niet aan twijfel. Ons mini meisje zal echt meer dan genoeg liefde krijgen! Van ons, maar ook zeker van alle mensen om ons heen die niet kunnen wachten tot ze er is.

Een droomvakantie was onze babymoon

Tussen al deze keuzestress door zijn Thorben en ik nog lekker op vakantie geweest. In eerste instantie had ik er niet veel zin in, ik wilde thuis alles in orde maken voor de komst van ons mini meisje. Maar ik snapte ook heel goed dat Thorben nog even samen weg wilde en eenmaal daar genoot ik met volle teugen. Want er stond mij een hele grote verrassing te wachten.
Na een prachtige fotoshoot op het strand waar we de babybuik vast lieten leggen, ging Thorben op zijn knieën en vroeg mij of ik met hem wilde trouwen. Wat een bijzonder moment! De fotograaf en ik in tranen en natuurlijk zei ik: JA!

Het hield niet op met verrassingen.

Nadat Thorben mij op vakantie zo enorm verrast had, zei ik nog tegen hem.. Nu is het wel even klaar met verrassingen hoor! Geen idee had ik dat ik nog geen week later weer met mijn mond vol tanden zou staan. Het was een gewone zaterdag waar de klusjesman voor ons aan de slag ging. Nadat hij een uurtje bezig was, zei Thorben: ‘kom we gaan lekker lunchen’. ‘Nou, echt niet!’, zei ik. Ik voelde mij die dag niet zo fit en je laat iemand die voor je aan het werk is toch niet alleen?!

Thorben bleef maar zeuren en ik werd bijna boos. Waarom deed hij zo? Ik snapte er niets van. Tot Thorben zei dat de klusjesman het goed vond en hij een verrassing voor mij had, ging ik over stag. Snel schoot ik wat leuke kleren aan en we ging op weg. ‘Eerst even langs De Gloeiende Gerrit (het restaurant waar mijn broertje werkt) om een racket op te halen hoor’, zei Thorben.

Jullie voelen hem waarschijnlijk allang aankomen, maar ik had echt niets door. Zelf niet toen we de parkeerplaats op reden en we allemaal mensen met roze ballonnen zagen. Thorben zei nog: ‘wat leuk! Er is hier een feestje.’
‘Oh, vast een vrijgezellenfeest’, was mijn reactie. Terwijl ik dit typ denk ik echt.. BLOND!!! Maar ik was natuurlijk terecht gekomen op mijn eigen babyshower! Er volgde een hele gezellige middag en ik vond het super lief dat mijn schoonzusje dit voor mij had georganiseerd en iedereen er was!
Ik heb echt genoten.

Terugblik op mijn zwangerschap

Omdat ik nu toch echt de laatste dagen van mijn zwangerschap beleef, vind ik het leuk om even terug te blikken.
De meest gestelde vraag deze zwangerschap is toch wel of we hebben kunnen genieten?
Heel blij ben ik dat ik met volle overtuiging kan zeggen dat dit gelukt is en nog steeds lukt.
Het heeft natuurlijk enorm geholpen dat ik relatief weinig kwaaltjes heb gehad. Ik besef mij elke dag hoe bijzonder het is dat we dit mee mogen maken. Wat ik wel echt lastig vind is dat ik mij met vlagen schuldig voel dat wij dit nu meemaken en er nog steeds zoveel mensen zijn die nog een lege wieg hebben. Het leven is niet maakbaar, maar ik gun meer dan ooit, iedereen dit avontuur.

Voor nu duik ik nog even lekker in mijn cocon, daar is het namelijk erg goed weer voor en ga ik genieten van de laatste dagen dat ik mijn mini voor mijzelf heb. Al een paar keer heb ik geroepen dat ik wel een olifantsdracht zou willen. Maar daar is het thuisfront het totaal niet mee eens en langzaam kijk ik er ook vreselijk naar uit om haar in de armen te zien liggen van Thorben, haar opa’s en oma’s, overgrootoma, tantes, ooms, neefjes, nichtje en vrienden. Lief meisje, je hebt nu al zoveel geluk met al die mooie mensen om je heen die niet kunnen wachten tot jij er bent!