Soms zit ik als moeder met de handen in het haar

Gezellig ontbijten samen, haren vlechten en koekjes eten als mijn kind uit school kwam. Ik had het moederschap wel redelijk gepland en had daar zo mijn beelden bij. Maar waar ik me minder op voorbereid had was dat ik soms als moeder met de handen in het haar zou zitten. Mijn kind is namelijk gewoon een kleine versie van mij en dat wil nogal eens botsen!

Het frustrerende aan het moederschap

Toen ik last kreeg van kriebels in mijn eierstokken begon het fantaseren wel. En toen ik zwanger was van Evi wist ik bepaalde dingen echt zeker. Ik zou gaan bakken met mijn kind, shoppen en o wat een dikke pret zouden we samen hebben! Maar het frustrerende aan het moederschap is toch wel dat je een mini van jezelf krijgt. En dan is frustratie nog een klein woord, het moederschap drijft mij soms met mijn handen in het haar!

Soms weet ik het gewoon niet meer

Het gras lijkt altijd groener bij een ander, dat weet ik best wel maar de frustratie wint het gewoon echt van me soms. Dan schreeuw ik – wat ik nooit wilde doen – en moet ik ervoor zorgen dat ik even kan afkoelen. Mijn kleine dame is namelijk de meest koppige en eigengereide dame die ik ooit in mijn leven ben tegengekomen. En ik kijk elke dag in de spiegel! Dat zegt dus wel wat.

Net zoals ieder kind heeft de mijne ook een fases. Het is dat ze 6 is maar je zou het zowat sprongetjes kunnen noemen. Een kleintje zo dicht bij je die continue tegen alle grenzen aanschopt, zichzelf ontdekt maar ook werkelijk niets aanneemt van je is gewoonweg heel pittig! Ik ben blij dat het fases zijn en dat deze heftige fase voor nu weer voorbij is. Dat we weer met elkaar kunnen praten, dat ik iets kan zeggen en niet steeds een weerwoord of discussie krijg om wat dan ook. Ik kan heel driftig zijn en zie dat dus echt wel terug in mijn driftige dochter.

Ik voel me soms gewoon zo’n enorme faalhaas

Eerlijk gezegd had ik niet gedacht dat het moederschap me soms voor zulke moeilijke periodes zou zetten. Er zijn momenten dat ik enorm aan mijzelf twijfel, het idee heb alles fout te doen en dat de wanhoop in combinatie met de frustratie me overneemt. Het lijkt dan bij andere moeders wel allemaal leuk en gezellig te zijn terwijl ik liever de rug van mijn kind zie dan haar gezichtje. Zo was de laatste vakantie echt verre van gezellig en keek ik zomaar voor het eerst uit naar eerste dag school. Ik voel me dan zo’n ongelooflijk slechte moeder want wie denkt dat nou over haar eigen kind?!

Wat was ik blij toen mijn moeder opperde om mijn dochter even een dagje te entertainen tijdens de vakantie. Het was zo fijn om even uit de strijd te zijn! Uiteraard weet ik best wel dat het er allemaal bijhoort en dat ik niet de enige ben. Kinderen zijn soms enorme rotzakken. Weet ik allemaal maar mijn gevoel riep allemaal hele nare dingen tegen me, kon geen mindfullness meer tegenaan hoor. Op Instagram zag ik moeders leuke dingen doen met hun kindjes, ik probeerde van alles maar dit was niet goed en dat deugde niet. Ik kon niet meer en maakte uiteindelijk zelfs wat ruzie met Patrick omdat ik vond dat hij het wel heel makkelijk had steeds op zijn werk.

De meest onderschatte baan

Ik heb dat hele moederschap behoorlijk onderschat kan ik je bekennen. Huilend naar bed – met wijn en chocolade – omdat ik het gewoon niet meer weet. De grenzen waren duidelijk en het was vooral mijn kind die zichzelf in de weg zat. Ik zat alleen maar vast tussen het spervuur en werd er wat wanhopig van. Het deed me denken aan al die andere fases waarbij ik met de handen in m’n haar zat en het echt niet meer wist. Die tijd dat ik door huis liep met een huilend en continue melk opspugende baby, die tijd dat ik een peuter in huis die Oost-Indisch doof was voor NEE of die kleuter die klaar was voor school maar nog te jong was om te gaan en dus haar moeder terroriseerde.

En al die kleine en grote momenten waarop ik met de handen in het haar zit – zoals toen zij lange tijd een voorkeursouder had of de spanning in de decembermaand – gaan allemaal weer voorbij. Gelukkig maar want mijn kind is echt ontzettend leuk en lief! Ik merk de laatste week dat zij ineens bepaalde grapjes doorheeft en wat meer durft. Het heeft dus een noodzaak dat je kind soms gewoon helemaal niet leuk is en door een ellendige fase gaat, ze leren weer wat. En jij als moeder ook. Maar in de tussentijd is er wijn, chocolade en Netflix gelukkig.