Baby’s en samen spelen met een speelgoedtrein

Baby’s spelen natuurlijk met verschillend speelgoed. Nu Zannah kan kruipen en staan, breid haar interesse naar speelgoed langzaam uit. Nu dacht ik dat het wel leuk zou zijn om met Zannah samen te gaan spelen met mijn oude speelgoedtrein, maar dat liep anders dan verwacht.

Samen spelen met de speelgoedtrein

Haar favoriete speelgoed van het moment is onder andere een een houten puzzel met zeedieren in alle kleurtjes, puzzelen kan ze nog niet, maar met de houten zeedieren door de woonkamer kruipen vind ze fantastisch. Een opblaasbare rol met belletjes erin, volgens mij zijn vooral die belletjes die erin zitten heel interessant. En een telefoon en controller van VTech. Die maken geluid, hebben lichtjes en zijn ook nog is heel leerzaam. Ze leren tellen, het alfabet en de controller leert zelfs een paar dierennamen in het Engels.

Omdat ze dat laaste speelgoed zo leuk vind dacht ik dat het leuk zou zijn als ik de oude duplo trein van (mijn zusje) Valeska en mij bij onze ouders van de zolder zou halen. Al lang voor ik zwanger was zei mijn moeder altijd al dat ze onze oude duplo had bewaard. Als ze ooit kleinkinderen zou hebben konden hun net als ons ook spelen met de duplotrein.  Zannah zou het vast leuk vinden, dacht ik, aangezien de trein ook echt kan rijden over de rails en er geluidjes uit komen.

Vol enthousiasme over ons 20 jaar oude speelgoed

Bij het idee dat ik ons oude speelgoed na zo ongeveer 20 jaar weer terug zou zien werd ik al enthousiast. Gewapend met een zaklamp ging ik de zolder op om het te zoeken. Ik wist nog precies hoe het krat waar het in zit eruit moest zien. Een doorzichtig krat met een zandkleurig deksel. Terwijl ik de dozen naar voren trok zei m’n bonus vader Ron dat hij duplo gegoogled had en dat het eigenlijk van 2 tot 6 jaar was. “A joh, wat maakt het uit, ze vind het vast leuk” zei ik. “Er zit ook een dierentuin bij die je kan bouwen, met een mama orka en baby orka’s, dat waren vroeger mijn lievelings. En een ijsbeer en pinguïns”.

Ik vond het krat en we namen het mee naar de woonkamer. Bovenop lag het treintje. Zou hij het na al die jaren nog doen? Ron ging ermee aan de slag terwijl ik al mijn oude speelgoed uit het krat haalde en oude herinneringen ophaalde. Ron verwisselde de batterijen, alleen de trein bleef stilstaan, jammer! Maar Ron heeft een schuurtje, als je iets nodig heb om te klussen of als er iets kapot is, gaat Ron altijd even naar zijn schuurtje. Rommelt daar wat en lost dan het probleem op. Nu dus ook, hij liep naar z’n schuurtje, pakte wat spullen, rommelde aan de trein en ineens kwamen de welbekende piepjes uit de trein die hij maakt als hij start, en daarna het gezoem wat hij maakt als hij rijd. YES, hij doet het nog. Snel bouwde ik de rails, inclusief brug die erbij zit. Zette het treintje erop en drukte hem aan. Ik voelde me gelijk weer dat meisje van 5. “Kijk Zannah, het treintje rijd”. Maar Zannah gaf geen aandacht aan de trein, die stond naast het krat duplo en haalde daar 1 voor 1 de duplo blokken uit die er nog inzaten. Keek ernaar en legde het naast het krat op de grond. Schoof het krat een stukje op, en herhaalde wat ze al deed.
Ik bouwde ondertussen de dierentuin met onder andere mijn lievelings orka’s en breide de trein uit met een wagon. In de wagon zette ik een pinguïn.

Ineens werd mijn baby Godzilla

“Kijk Zannah, de trein brengt een pinguïn naar de dierentuin”. Zowaar had ik haar aandacht, ze liet het krat los en kroop naar mij en de trein. Ze bekeek het treintje wat aan kwam rijden en op het moment dat de trein haar bijna passeerde veranderde ze van baby Zannah in een soort baby Godzilla. Zannah duwde tegen de trein aan zodat hij ontspoorde en haalde een stuk uit de rails vandaan zodat hij ook echt niet meer verder kon rijden. Ze ontkoppelde de wagon met de pinguïn en gooide die achter haar neer. De trein reed naast de rails nog even door tot hij verderop tegen de rails tot stilstand kwam. Zannah kroop door naar de spoorbomen en trok die 1 voor 1 van de rails af en hield ze triomfantelijk in de lucht. De dieren werden ook nog even uit mijn pas gebouwde dierentuin gehaald, en daarna veranderde baby godzilla weer terug naar baby Zannah. Zannah kroop terug naar het krat en ging daar weer verder met het eruit halen van de duplo.

Misschien toch wel handig zo’n leeftijdsindicatie voor speelgoed?

Misschien had Ronnie gelijk, zit er niet voor niks een leeftijdsindicatie op speelgoed. Vind een baby van 10 maanden een rijdend treintje gewoon nog niet interessant. Speelt ze liever met felgekleurde houten zeedieren en opblaasbare rollen met belletjes erin. En dat is natuurlijk helemaal niet erg, tot die tijd spelen we daar gewoon gezellig samen mee. Kruipen we samen met de zeedieren door de hele woonkamer en leer ik Zannah dat ze naast kruipen met de zeedieren ze er ook een puzzeltje van kan maken.

Een week na het trein fiasco bouwde ik samen met Valeska de trein en dierentuin nog een keer, en haalde ik met haar oude herinneringen op. Gingen wij samen terug in de tijd en voelden we ons weer even kind.

Ik denk dat iets is wat moederschap ook met je doet. Samen met je kind zelf ook weer even kind willen zijn. Of het nou puzzelen of treinen bouwen is. Zo’n speelmoment samen met Zannah is goud waard. En stiekem weer even 20 jaar terug in de tijd met Valeska, ook zo’n moment is goud waard.

Lees hier alle blogs van Larissa