Een paar weken geleden zat ik naast Johan in de auto. Op straat zag ik een vrouw lopen met een kinderwagen en vier kinderen. Een moeder (ervan uitgaande dat zij de moeder was) aan de wandel met haar vijf kinderen. Het eerste wat ik dacht was: Jeetje, wat heeft die vrouw veel kinderen. Ze zal het wel erg druk hebben met zo’n groot gezin! Vrijwel direct na deze gedachtes realiseerde ik me dat ik ook moeder ben van een groot gezin met vijf kinderen.
Heb ik altijd al een groot gezin gewild?
Voor zover ik me kan herinneren had ik als kind nooit de droom om later veel kinderen te hebben. Ik had zeker wel van jongs af aan de wens om, later als ik groot zou zijn, kinderen te mogen krijgen. Ik kon me geen toekomst voorstellen zonder kinderen. Ik ben dankbaar dat dit ook is gebeurd, want ik realiseer me wel heel goed dat dit niet voor iedereen vanzelfsprekend is.
Twee gezonde zoons
Toen mijn ex-man en ik eenmaal samenwoonden duurde het niet lang voor we voor een kindje wilden gaan. Dit duurde nog wel even voordat het raak was. Na bijna een jaar werd ik zwanger. Op mijn vierentwintigste werd ik voor het eerst moeder van een zoon. Op 4 december 2004 werd Jamie geboren. Toen Jamie bijna 1 jaar werd, gingen we voor een tweede. En grappig genoeg was ik deze keer heel snel zwanger. Op 1 november 2006 werd Owen geboren. Twee gezonde zoons. Het was goed zo.
Dit was niet helemaal de bedoeling
Ergens in Maart 2009 bedenk ik me ineens dat ik overtijd ben. Ik heb een test gekocht en zit alleen op de wc. Ik zie me nog zitten met die test in mijn handen. Het was echt alsof de wereld onder mijn voeten vandaan werd gerukt. Ik vond mijn leventje al best heel erg druk met twee jongens van vier en twee jaar. Die avond heb ik het aan mijn ex-man verteld en ook hij stond nou niet bepaald om deze zwangerschap te springen. Hij heeft zelfs nog gevraagd of we niet beter een abortus konden doen. Dat nooit! Dat wist ik zeker. Na een paar weken begon ik aan het idee te wennen en kon ik echt van mijn zwangerschap genieten.
Hoera, een meisje!
Toen we tijdens de 20 weken echo hoorden dat het een meisje was, waren we zo gelukkig. Toen wisten we zeker, dat dit zo had moeten zijn. Geen ongelukje, maar een cadeautje! Op 4 december 2009 ( de vijfde verjaardag van Jamie) werd zusje Faylin geboren. Wat voelde ik me rijk en nu waren we helemaal compleet!
Maar toen… Een scheiding
Helaas ging na de geboorte van Faylin mijn huwelijk al snel bergafwaarts en een scheiding was uiteindelijk onoverkomelijk. Faylin was destijds pas twee en een half jaar. Ik kwam alleen te staan, maar mijn drie kinderen hielden me op de been. Ik was opgelucht en was eigenlijk wel gelukkig.
Online een nieuwe vriend
Na een paar maanden begon het weer te kriebelen. Een man aan mijn zijde leek me toch wel heel gezellig. Ik ging voorzichtig op internet kijken en meldde me uiteindelijk aan bij de datingsite Lexa, niet wetende dat ik hier de man van mijn dromen zou tegenkomen. Na twee maanden hadden Johan en ik onze eerste date en ik was op slag verliefd. Gelukkig was dit wederzijds en kregen we een relatie.
Een nieuwe relatie maar nog geen vader
Johan had zelf nog geen kinderen. Ik vond het extra spannend, toen we twee maanden later een ontmoeting met de kinderen hadden gepland. Gelukkig zat dit meteen helemaal goed. Johan sloot de kinderen van begin af aan in zijn hart en ook de kinderen waren gek op hem. Johan liet wel doorschemeren dat hij heel graag ook zelf echt vader zou willen worden. Hij liet deze keus wel helemaal aan mij. Hij had het ook begrepen, als ik dit niet had gewild.
Een enorm verdriet
Al snel wist ik dat ik nog een kindje wilde met Johan samen. Ik zag en zie ons samen oud worden en dan vind ik het heel mooi als we dan ook samen een biologisch kindje van ons zouden hebben. Ik was heel snel zwanger, een half jaar na onze eerste ontmoeting stond ik met een positieve zwangerschapstest in mijn handen. We waren dolblij. Ook de kinderen waren zo blij met dit mooie nieuws. Rond zestien weken hoorden wij dat we een zoontje en broertje kregen. Helaas hebben we na een slechte uitslag bij de 20 weken echo moeten besluiten om de zwangerschap af te breken. Roan werd op 22 april 2014 geboren en is vrijwel meteen daarna overleden. Dit was uiteraard een groot verdriet, maar het heeft onze relatie wel nog sterker gemaakt.
Gelukkig snel weer zwanger
Nadat we hoorden dat het eigenlijk uitgesloten was dat dit erfelijk kon zijn en bleek dat we gewoon echt “pech” hadden gehad, zijn we vrij snel weer voor een zwangerschap gegaan. Weer raakte ik heel snel zwanger. Ik was zelfs alweer zwanger voordat ik eigenlijk uitgerekend zou zijn van Roan. Het was een hele onzekere en spannende zwangerschap. Maar gelukkig ging alles goed. Bij de 20 weken echo bleek ook alles goed te zijn en kregen we te horen dat we een gezonde zoon verwachtten. Zo blij en opgelucht. Op 28 april werd onze zoon Daley geboren.
Een compleet gezin met 4 kinderen
Het hele gezin was en is gek op Daley. De kinderen waren van begin af aan dol op hem. Johan en ik waren ook echt heel gelukkig met ons gezinnetje van vier kinderen en het voelde helemaal compleet.
Of toch niet?
Tijdens oud en nieuw van 2017 naar 2018 zat ik op mijn knieรซn met Faylin en Daley naar het vuurwerk te kijken. We waren op een vakantiepark en al het vuurwerk werd afgestoken op een strandje. Voor mij was het nog steeds heel speciaal dat ik zo lang en zo makkelijk op mijn knieรซn kon zitten. Het jaar daarvoor was ik ruim veertig kilo afgevallen en ik voelde me zoveel fitter en beter in mijn vel. Op dat moment, toen ik daar gehurkt zat met twee kinderen naast me wist ik het zeker: ik wilde nog een kindje. Ik wilde nog 1 keer alles meemaken. Nog 1 keer alles meemaken, nu ik veel slanker en fitter was als moeder. Nog 1 kleintje bij ons gezinnetje.
Spiraaltje laten verwijderen
Johan reageerde ook direct enthousiast. Hij wilde na Daley nog een kindje, maar had zich er al bij neergelegd dat ik dit niet wilde. In februari heb ik mijn spiraaltje laten verwijderen en in juni was ik zwanger. Het was echt zo mooi om alles nog eens mee te mogen maken. Ik heb echt overal van genoten en ik voelde me zoveel beter met mijn slankere lichaam. Op 22 februari 2019 werd ons zoontje en broertje Marley geboren.
En dan ineens ben je een groot gezin
Marley is echt onze kers op de taart. Ons gezin voelt nu echt compleet. Het gekke is dat ik heel vaak vergeet dat ik een groot gezin heb. Het voelt ook helemaal niet zo ofzo. Alleen als we ergens binnenlopen met zijn allen en alle ogen op ons gericht zijn, dan realiseer ik me dat we met zijn zevenen zijn. Als je er midden in zit, heb je dat helemaal niet door.
Ik hoop dat jullie het weer leuk vonden om mijn blog te lezen.
Tot volgende week!
Liefs Tamara
