Het eerste 10-minuten gesprek op de basisschool
Gisteren hadden wij het eerste 10-minuten gesprek op de basisschool. Ik vond het best spannend en waarom eigenlijk? Ik vertel het je in deze blog.
Ik liet het jullie gisteren al op Facebook weten dat ik wat zenuwachtig was, ik deed dat d.m.v. een afbeelding van Lentezoet. De gedichten van Lentezoet vind ik altijd erg mooi en ook dit gedicht spreekt mij aan. Jullie blijkbaar ook want meerderen van mijn volgers op Facebook (en Instagram) gaven de afbeelding een like. In de blog over de laatste week school gaf ik ook al aan dat ik wat zenuwachtig was.
Waarom?
Maar waarom was ik wat zenuwachtig? Niet omdat ik me zorgen maak om de ontwikkeling van Evi. Ook gaat ze steeds meer met kindjes spelen buiten de schooltijden. Daarover dus geen zorgen. Maar wat ik erg vervelend vind is dat er dan toch ineens bij het stramien stilgestaan moet worden. Mijn kind in tabellen, kijken of ze wel aan de verwachtingen voldoet die wij grote mensen hebben vastgesteld. En dat is waar voor mij het heikele punt zit.
Ik had 2 gezellige meiden vanmiddag voor het broodje eten. #lief #girls #holdinghands #play #lunch #school #together #friends
Kind zijn
Ik vind mijn kind fantastisch, ok soms wil ik ook wel een beetje vluchten zodra de man thuiskomt omdat Evi haar dag niet helemaal heeft ofzo. Maar ik vind haar gewoon geweldig zoals ze is. Blij, vrolijk, ondeugend, leergierig, verlegen, betweterig, soms wat ontvlambaar maar ook enorm sociaal. Zorgzaam sociaal is ze vooral. Ze speelt niet altijd met kindjes samen, vermaakt zich prima in haar eentje. Drukte is haar ding niet maar huilt er een kindje, zij kijkt of ze het kindje kan helpen. Delen van speelgoed of snoep? Ze doet het. En dat mooie en lieve mensje moet dan in kaders beoordeeld gaan worden. Dat terwijl ik vind dat ze gewoon lekker kind moet kunnen zijn. Driftbuien en al.
Het 10-minuten gesprek
Het gaat gewoon heel goed op school. Evi draait lekker mee, is al erg goed met cijfers en inhoud maar inderdaad ook heel sociaal. Alleen haar praten is een puntje dat we in de gaten moeten houden. Evi is geregeld wat verlegen en gaat dan binnensmonds praten. Ik herken dat van haar maar ook zeker van mezelf. Geen zorgen dus, dat komt vanzelf goed. Zeker omdat ze de oren van mijn hoofd kletst thuis. Trotse ouders dus, al hebben we daar geen tabel voor nodig.
what do you think?