In overleg met je kind of de baas zijn?

Mama’s wil is wet. Een kind moet gewoon luisteren en doen wat zijn ouders wil. Is dat iets uit het verleden of moeten jouw kinderen gewoon nog steeds luisteren zonder dat ze een duit in de zak mogen doen?

Als ouder de baas zijn?

Evi heeft een enorme mening over alles en is heel gevoelig. Dat gaat haar later heel veel brengen. Maar nu is het soms vooral lastig omdat zij zich ook nog eens niets laat vertellen. Daarvan kun je roepen dat wij als ouders de baas zijn en ga zo maar door. Het werkt bij ons beter als zij de voordelen ziet van wat de verwachtingen zijn of waarom iets niet mag. Even doorvragen en achterhalen wat haar mening ergens over is. Of waarom ze dingen wilt doen zoals zij ze wilt doen. Het zorgt ervoor dat er bij ons minder discussies zijn maar het zorgt er ook voor dat zij zich gehoord voelt.

Een goede beredenering

Natuurlijk zijn er dingen die wij gewoonweg bepalen. Dat zijn dan vooral dingen die betrekking hebben tot eten, slaaptijden, douchen, tandenpoetsen en gebruik van voorwerpen in huis. Maar wanneer Evi graag haar bedtijd wilt veranderen, dan staan we daarvoor open. Wel willen we dan dat zij met goede redenen komt. “Gewoon”‘ vind ik geen goede reden en dat weet zij. Door dit in te zetten sinds dat zij een mening heeft, kan zij nu op haar achtste goed onder woorden brengen wat zij ergens van vind en waarom. En natuurlijk kan zij dat nog niet op het niveau van bijvoorbeeld een 18-jarige, dus daar passen we ons op aan.

De middenweg vinden die voor ouder en kind werkt

Ik vind het als ouder belangrijk om bereikbaar te zijn voor mijn kind, dat zij weet dat haar mening ertoe doet. Dat ik haar mening respecteer. Zijn wij het niet eens met haar wens? Dan leggen we uit waarom niet en we proberen eventueel naar een middenweg te komen. Ter voorbeeld: Evi moest van ons om 19.00 uur naar bed in de avonden. Toen zij naar groep 5 ging hoorde ze dat andere kinderen uit haar klas tussen 19.30 en 20.00 uur naar bed mochten. De andere redenen die zij aandroeg was dat ze papa steeds maar heel kort zag en steeds wakker lag tot 20.30 uur en het daarom fijn vond om later naar bed te gaan. Haar inzet lag op 20.00 uur. Maar dat vonden wij te laat voor een doordeweekse dag, dus legden we uit waarom wij dat vonden. Uiteindelijk kwamen we uit op 19.30 uur als bedtijd en dan nog even lezen in bed. De middenweg was gevonden en alle partijen waren tevreden, zonder discussies want we stonden allen achter deze afspraak.

Respectvol de ruimte bieden aan je kind

Mijn wil is dus over het algemeen geen wet in huis. Er is altijd ruimte voor overleg. En waar ik wil dat Evi naar mij luistert wanneer ik iets aandraag, begrijp ik ook heel goed dat het andersom ook zo werkt. Niet iedereen kan dat altijd even goed waarderen en vinden dat ik steviger moet optreden. Ik weet inmiddels dat dit niet bij mij past als ouder maar dat het ook niet bij mijn kind past. Mijn hele leven ga ik juist heel hard steigeren wanneer mensen voor mij de dienst uitmaken, mijn man heeft hetzelfde. Waarom zou ik dan wel van mijn kind verwachten dat zij geen inbreng kan en mag hebben over haar eigen leven?!

Een bijzondere opvoedingsstijl?

Vroeger kon ik dan onzeker worden wanneer mensen iets van mijn opvoedingsstijl vonden. Inmiddels weet ik dat dit het beste werkt. Van te voren aangeven wat ik verwacht en haar vervolgens de ruimte geven om dat op voor elkaar te krijgen op een manier die voor haar werkt. Het geeft haar de mogelijkheid om zelfinzicht te ontwikkelen. Meningen te vormen, deze onder woorden te brengen en als persoon te staan voor wat zij wilt of vind. Evi weet heel goed wat de grenzen zijn en wanneer ze te ver gaat. Maar haar emoties benoemen, of zeggen dat zij me op dat moment heel vervelend vind doen? Ik vind het geen probleem, als ik het wel tegen haar zou mogen zeggen, waarom zij dan niet tegen mij? Anderen vinden dat misschien brutaal, ik vind het vooral getuigen van open communicatie.

Oplossingen bedenken

In het verleden was het dan zo dat Evi dan geen ijsje mocht omdat ze er bijvoorbeeld al 1 had gehad. Ze vond me dan vooral vervelend doen. Dat mag. Ik legde dan uit waarom het van mij niet mocht. Tegenwoordig kan Evi dus meer benoemen dan alleen dat ze mij stom vind doen. Ze kan ook uitleggen waarom dat zo is en probeert tot een middenweg te komen. Zo kan ze een ijsje willen omdat ze het warm heeft, een ijsje heeft ze al gehad maar toch zoekt ze die verkoeling. Dan komt Evi nu bijvoorbeeld met het voorstel om wat ijsblokjes in haar drinken te doen. Dat is uiteraard prima en zij heeft dan toch de verkoeling die ze zoekt.

Dit werkt in ieder geval voor ons. En ik hoop dat dit helpt om mijn dochter een sterke zelfstandige en liefdevolle vrouw die in touch is met zichzelf te maken. Volg je eigen hart bij het opvoeden van jouw kind en weet dat wat voor een ander goed werkt, dat niet de manier voor jou hoeft te zijn. Laat je inspireren maar niet domineren door de mening van een ander!