(Online)Kritiek op ouders, hoe denk jij erover?

Als ouder ontkom je er blijkbaar helaas niet aan en lijkt het soms wel alsof je een groot dartbord op je rug hebt hangen. Opmerkingen waar je niet om hebt gevraagd van mensen die je niet kent. Kritiek op ouders geven lijkt heel normaal maar wat zeg je wanneer het gebeurt?

Commentaar op je ouderschap

Iedereen heeft overal wel een mening over. Zo zijn wij mensen nou eenmaal blijkbaar. Als moeder lijkt het helemaal alsof je een schietschijf op je rug hebt. Een paar pijlen boven je hoofd die aangeven waar mensen hun ongefundeerde mening achter kunnen laten. Kritiek op ouders geven lijkt altijd maar heel normaal, echter een opmerking over een opnamemoment kan toch lastig zijn om mee om te gaan.

Je lijkt het nooit goed genoeg te doen als ouder

Zodra ik zwanger was – ook daarvoor trouwens al – had iedereen die ik tegenkwam een mening over mijn zwangerschap en wat ik deed. Het overviel me en ik vond het lastig om ermee om te gaan. Zou ik wel een goede moeder worden en deed ik het wel zoals het “moest”? Gaf ik Evi de fles in het openbaar, dan kreeg ik standaard een opmerking over dat borstvoeding beter was voor mijn kind of afkeurende blikken. Had ik haar in de kinderwagen en huilde ze? Dan moest ik haar dragen en als ik haar droeg moest zij in een ergonomische draagzak. Ok. die laatste kwam ik veel te laat achter en daar hadden ze gelijk in maar ik vond het lastig. Het maakte me een onzekere mama.

Doe eens lief tegen een ander

Het lijkt ook maar niet te stoppen. Toen Evi als peuter haar autoriteit duidelijk probeerde te maken – liggend en schreeuwend in de supermarkt – kreeg ik de opmerking om haar te laten liggen. Nog geen 15 seconden later werd me toegesnauwd dat ik in moest grijpen omdat ik de baas ben. Het lijkt wel of vooral de generatie van babyboomers alle wijsheid in pacht hebben. De tijden zijn anders en daarnaast denk ik dat die generatie gewoonweg niet helemaal meer weet hoe het – ook in hun tijd – ging met het opvoeden van een kind.

Lees ook: Soms zit als moeder met de handen in het haar

Je ziet maar een momentopname

Ooit stak ik met mijn opstandige dochter de straat over. Op het moment dat Evi besloot om zich op de grond te werpen – terwijl er een auto aan kwam – werd mij toegebeten dat ik lekker zo door moest trekken aan de arm van mijn kind. Dat ik om te beginnen haar hand al vasthield en er doordat zij zich liet vallen ineens een kind i.p.v. alleen een handje aan mijn hand hing werd even vergeten of niet gezien. Ik kon er weinig aan doen en aan de andere kant kwam er ook een auto aan. Kinderen moeten leren dat zij niet op de grond kunnen liggen als er een auto aankomt. Sowieso moeten ze leren dat ze niet op de grond kunnen liggen maar dat terzijde.

Ik begrijp al die kritiek op ouders niet. Je ziet maar een momentopname en weet dus niet wat eraan vooraf gegaan is. Kindjes hangen aaneen van fases en die zijn soms best erg lastig voor de ouders. Daarnaast bereik je zoveel meer met steun en er zijn voor elkaar. Even een knipoog en een succes of sterkte doet zoveel meer dan kritiek leveren. Het is niet voor niets dat men zegt dat de beste stuurlui aan wal staan. Dit gaat ook op met het ouderschap, iedereen lijkt het beter te weten. Echter een sneer op straat of waar dan ook gaat niet verder helpen.

Online kritiek op ouders

Ook online kunnen we er wat van met elkaar. Zo deelde ik eens een foto van Evi op de fiets tijdens het samen fietsen. Ik gaf aan het lastig te vinden om niet als een kenau met haar samen te fietsen. Mijn dochter vond het prettiger om achter mij te fietsen i.p.v. naast mij. Over het algemeen geen probleem maar ik vond het best eng – een stukje loslaten denk ik. Vervolgens kreeg ik in m’n dm allerlei berichten over dat ik de baas ben en Evi niet moet laten bepalen.

Dat was ten eerste niet wat ik vroeg, ten tweede was dat ook helemaal niet aan de orde. Ik ben uiteindelijk de beslisser thuis maar als moeder vind ik het wel heel belangrijk om haar mening te horen en mee te nemen in de beslissing. Fietst zij liever achter me omdat ik dan de weg kan bakenen en zij kan zien hoe ik dat fietsen aanpak? Prima. Het maakt me niet uit. Maar blijkbaar deed ik het niet goed want moet ik mijn kind voor me laten fietsen en moet ook nog eens duidelijk zijn. Ik vond het allemaal bijzonder. Gelukkig waren er ook veel tegengeluiden en herkenden veel moeders zich in mijn verhaal.

De mamamafia is flink aanwezig online. Zien zij iets waar zij het niet mee eens zijn, denk aan: intenten, snoep, een (verkeerde) draagzak, een ruggenprik gehad hebben of een weggooi-luier gebruiken. Berg je dan maar. Waar het door komt? Geen idee maar blijkbaar hebben we allemaal de wijsheid in pacht en dringen we deze graag op aan anderen.

Lees ook: Mama’s moeten elkaar steunen, ook op Social Media

Andere mama’s en hun ervaringen

Het valt over het algemeen bij mij mee want sommige vrouwen krijgen echt een berg ellende over zichzelf heen. Zo ook Fleur die haar kinderen in de kleren laat slapen van de volgende dag. Uiteraard haar keuze, weloverwogen en het werkt voor haar en haar gezin. Toen haar blog op een grote Facebookpagina werd gedeeld kreeg zij behoorlijk wat te verduren. Ik begrijp het niet. Het hoeft jouw mening niet te zijn. Maar als iemand ergens een weloverwogen keuze in maakt lijkt me dat je gewoonweg beter je mond kunt houden.

Support elkaar!

Het is juist heel fijn als je gesteund wordt. Zo had ik eens dat Evi meer dan boos op me was tijdens het uit de auto stappen. Ik weet niet eens meer waarom het was maar vast omdat ik verkeerd ademde na een lange dag. Terwijl ik mijn geduld probeerde vast te houden fietste er een andere moeder voorbij die haar arm en vuist in de lucht deed en riep: “Hou vol, je kan het”. Ik ga het denk ik nooit vergeten! Ik moest erom lachen en haar steunbetuiging steunde me oprecht. Het zijn de kleine dingen: Een knipoog, een “je kan het!” of een “heel herkenbaar, succes”. Dit doet zoveel meer dan de kritiek op ouders die mensen blijkbaar graag willen spuien.

Met de #mamadoeslief op Instagram lees je steunende verhalen van verschillende moeders.

Hoe ga jij om met kritiek die je krijgt en wat doet het met je?

Doe ook de Grote Ben ik een Moeke – test?