Manon - mijn dochter heeft een bootschedel
Kinderen Recente berichten

Mijn dochter heeft een bootschedel| Deel 4

Een bumpy road richting een kindje en nu een prachtige kleine meid met een bootschedel. Manon neemt ons mee naar de dag van de opname van haar dochtertje. Een spannende dag want de operatie is alweer bijna!

De dag van de opname

22.01.2020: Om 14.00 uur moeten we ons melden in het Radboud voor Loïs haar opname. Bij binnenkomst krijgen we bij de balie te horen dat we ons moeten melden op de ‘vuurtoren’ afdeling. De verpleegkundige staat ons al op te wachten. Ze neemt ons direct mee naar een behandelkamer. Ze legt uit dat onderzoeken en handelingen alleen daar plaats mogen vinden, omdat de kamer van de kinderen een veilige plek moet blijven.

In de behandelkamer

In de behandelkamer wordt Loïs gewogen en gemeten. Ook wordt haar bloeddruk afgenomen. Ze vindt het allemaal prima en ‘kletst’ vrolijk met de verpleegkundige. Vervolgens worden we naar onze kamer begeleid.
In eerste instantie zitten we met meerdere kinderen op een kamer, later worden we naar een eigen kamer gebracht. Heel fijn! Tijd om echt even bij te komen is er niet, we worden verwacht op de afdeling voor een 3D foto.

Loïs is het ondertussen wel een beetje zat. Ze heeft dorst. Gelukkig kunnen we snel terecht en ze doet het heel erg goed. Zowaar zit ze stil en is de foto in een keer gelukt. We hebben hard gelachen, want ze kreeg een bijzonder mutsje op haar hoofd. Ze leek net op Nelly (de artiest), ze miste alleen de twee strepen schmink nog.

Manon en Loïs - de dag voor de operatie

Het is een komen en gaan

Na deze afspraak kunnen we rustig naar de kamer. Ze drinkt haar fles in een rap tempo leeg en is ontzettend moe. Telkens als ze bijna in slaap is, komt er weer een arts of verpleegkundige binnen. De neurochirurg komt vragen hoe het met ons gaat, hij is begripvol en zegt dat Loïs een sterk meisje is. Daarna komt de neuroloog nog binnen lopen. Hij stelt vragen over de gezondheid en voeding van Loïs. Ook hij ziet dat ze vrolijk en sterk is.
Ze zal de volgende dag om 08.00 uur ’s ochtends worden geopereerd. Ze mag tot 4 uur van te voren drinken. Nu aan ons de beslissing of we haar vannacht wakker maken of haar lekker laten slapen. Thuis slaapt ze namelijk al een tijd de hele nacht door.

Nu zal er alleen nog bloed moeten worden afgenomen bij Loïs. Dit doen ze om haar bloedgroep te kunnen bepalen. Ze hebben dit vorige week ook al gedaan, maar er wordt ons verteld dat het nogmaals herhaald wordt, om 100% zeker te zijn. De verpleegkundige geeft aan dat Loïs eerst kan slapen, wij kunnen dan wat eten en daarna zal ze bloed afnemen. Thorben en ik nemen haar mee naar het restaurant en eten wat. Toch fijn om even van de kamer af te zijn.

Overnachten in het Ronald McDonald-huis

Ondertussen bellen de verpleegsters naar het Ronald McDonald huis of Thorben daar vannacht kan slapen. Als we terug komen van het eten horen we dat Thorben na 20.30 uur terecht kan in het Ronald McDonald huis en er wordt bloed geprikt. Dit vindt Loïs echt niet leuk en ze maakt zich flink boos. Wat stiekem wel fijn was, want daardoor stroomt haar bloed sneller.
Toch vinden wij het erg lang duren, want het gaat druppeltje voor druppeltje op deze leeftijd. Er moeten drie buizen gevuld worden, dus je kan je wel voorstellen dat het tijd kost. Al met al was het minder erg dan vorige week, want aan het eind lachte ze zowaar en begon te ‘kletsen’.
Check! Ook weer gedaan.

De dag voor de operatie

Nog even een rustig momentje met z’n drieën

Tijd voor een douche met Thorben. We moeten haar hoofd wassen met jodium en besluiten haar nog even lekker te douchen met haar eigen spullen. Heerlijk vindt ze dat. Thorben loopt daarna naar het Ronald McDonald huis om daar een rondleiding te krijgen. Hij komt enthousiast terug. Het ziet er prachtig uit! En ondanks dat ik het ontzettend moeilijk vind dat je als gezin gescheiden wordt in zo’n beladen nacht, ben ik blij dat hij daar een fijne plek heeft.

Na Loïs haar laatste fles gaat Thorben weg. Een moment van dikke tranen, want we willen beide niet bij elkaar weg. Daar komt nog bij dat het dan echt bijna morgen is, de dag dat ons meisje geopereerd gaat worden. Veel te spannend!

Eerdere blogs van Manon

Die ene grote wens
De onderzoeken voor onze grote wens
De rollercoaster met onze kinderwens
Als de droom alleen maar mooier wordt
De droom die werkelijkheid wordt
Mijn dochter heeft een bootschedel | Deel 1
Mijn dochter heeft een bootschedel | Deel 2
Mijn dochter heeft een bootschedel | Deel 3

Manon

Hé! Manon hier. Samen met Thorben woon ik in ons net verbouwde huis en ben ik juf van een toffe groep kleuters. Heerlijk vind ik het om anderen blij te maken met mijn creatieve uitspattingen. Dit doe ik inmiddels ook via mijn eigen bedrijf love2give. Daarnaast vind ik het heerlijk om naar het strand te gaan, feestjes te organiseren en te tennissen. Heel spannend vind ik het om jullie te vertellen over onze bumpy road naar hopelijk ooit een kindje.

«

»

what do you think?

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *