Ik kijk naar haar mooie blauwe ogen, haar golvende blonde haren en de verbeten uitdrukking op haar gezicht. Het is een uitdrukking die me bijzonder bekend voorkomt. Ik zie deze namelijk al ruim 35 jaar zodra ik in de spiegel kijk maar ook op foto’s zie ik deze blik behoorlijk vaak terugkomen. Het raakt me in mijn hart, want met mezelf had ik het niet altijd even makkelijk….
Wauw, wat lijkt ze op je!
Het is geregeld alsof ik in de tijd terugga als ik naar haar kijk, niet alleen lijkt mijn dochter enorm op mij qua uiterlijk maar ook qua karakter is het niet te missen. Deze meid is duidelijk van mij! En waar ik dat meestal erg leuk vind is het soms ook wel verschrikkelijk frustrerend. Ik kan niet anders zeggen dan dat mijn gedrevenheid, koppigheid en korte lontje meer dan eens roet in het eten gooide in verscheidene situaties.
En juist dat stukje zie ik ook terug in haar, mijn kleine gedreven driftkikkertje. Het meisje dat zeer lovend over zichzelf kan praten maar dat ondertussen al die verhoudingen tussen de mensen onderling maar lastig vind. Waar sta je zelf als er weer eens iets verandert? Wat verlangen mensen van je wanneer er dingen anders zijn? Ik vond het zelf vaak maar lastig inschatten, bij mij is het de laatste jaren pas afgenomen toen mijn zelfvertrouwen steeg.
Haar worstelingen zijn zo herkenbaar voor mij
Ik zie het nu weer gebeuren bij dat mini mensje, die prachtige mix tussen haar vader en mij. De lat die ze zo verschrikkelijk hoog legt voor zichzelf, de eisen die zij aan zichzelf stelt en de moeite die ze kan hebben dankzij die zelfopgelegde eisen. Wensen, doelen en niet mogen falen van zichzelf, het is echt kopiรซren en plakken geweest bij het creรซren van mijn kind.
Maar het is bij meer dingen, Evi en ik zijn veel samen en dat is niet zo raar. Ik werk vanuit huis en ben zodoende het meeste bij haar. En dat is steeds meer te merken aan haar opmerkingen richting haar vader of over andere dingen in het leven. Zeg ik eens tegen Pat dat hij iets vergeten is terwijl Evi in de buurt is? Dan kunnen we er prat op gaan dat mijn mini er ook iets over te zeggen heeft en dat dus ook niet zal nalaten. Dus toen ik laatst een beetje in mijn eigen wereld op TikTok zat en de volgende TikTok tegenkwam was dat een schot in de roos! Ongelooflijk herkenbaar voor hem, zijn vrouw en haar back-up ๐
Moeder en dochter, รฉรฉn pot nat
Naast dat zij mijn uitspraken overgenomen heeft hebben we ook dezelfde dingen die we lastig kunnen vinden. Waar we enorm veel begrip voor elkaar hebben, kunnen we ook behoorlijk clashen samen. Juist omdat we op dezelfde dingen vastlopen en Pat ziet het dan allemaal alweer gebeuren. Gelukkig zijn we dan wel driftlijers, we kunnen er ook snel weer een knuffel op geven en doorgaan. Dat scheelt enorm. We weten beide hoe we op de knopjes van de ander kunnen drukken maar weten ook heel goed die knopjes te vermijden.
Goed, mijn mini-me en ik lijken dus gewoon enorm veel op elkaar. En dat is vaak leuk maar soms ook behoorlijk frustrerend. Maar toch prijs ik me steeds weer gelukkig dat ik haar kan lezen en schrijven, juist door mijn eigen ervaringen in het leven. Zo kan ik haar alleen maar helpen om eerder op dat punt van zelfliefde en zelfacceptatie te komen, dat punt die ik haar zo enorm gun.
