Je leest er wel eens wat over en je hoort wat op het schoolplein of in je vriendenkring. Misschien weet je het van jezelf van vroeger ook nog wel: een kind dat een voorkeurouder heeft. Mijn dochter heeft dat dus ook maar hoe zit dat?

Voorkeurouder

Op een gegeven moment merk je als ouder zijnde meestal wel dat een kind een bepaalde voorkeur heeft voor een ouder. Ik weet het van mezelf ook nog wel van vroeger. Ik hing enorm aan mijn moeder. Mijn vader vond ik ook helemaal top hoor, daar niet van maar mijn moeder was echt de hit in huis. Toen ik in mijn pubertijd kwam trok ik weer meer naar mijn vader toe, die was wat kalmer en daarmee ook rustiger mijn kant op. Volgens mij gaat dat heel organisch en is dat vaak zelfs wel logisch.

Bij ons thuis

Ook bij ons heeft Evi dus een voorkeurouder. And it’s not me! Janken natuurlijk toen ik dat op een gegeven moment begon te merken. Ik vond dat zo ontzettend pijnlijk en ik moest dat echt even rationaliseren. Het begon een beetje toen ze zo’n anderhalf was en het opvoeden begon. De man werkt fulltime, ik niet. Ik doe daardoor meer in de opvoeding en dus ook qua corrigeren. De man is vaak dwaas met Evi aan het doen, ik ben de knuffelkont. Ik knutsel, teken en doe spelletjes. De man rent met een onderbroek op zijn hoofd door het huis. Superpapa en superEvi! Heerlijk maar toch ook weer heel anders. Doordat hij er dus minder is en ik dan vaak al het huishouden gedaan heb, kan hij alle tijd aan haar wijden die hij thuis is. De man is ook nog eens minder vaak thuis en naar zijn aanwezigheid wordt dus echt uitgekeken!

Uitspelen

Ik moet eerlijk bekennen hoor dat ik het snel geplaatst had dat Evi gewoonweg, als ze de keuze heeft omdat we allebei thuis zijn, voor haar vader gaat. Maar toen begon het uitspelen; Mij geen hand geven als papa in da house was, me negeren, een ander antwoord bij haar vader halen, ik mocht op een gegeven moment haar niet eens meer aan- of uitkleden als papa in de buurt was. Ondertussen bleef ik grotendeels opvoeden en sprak de man zijn dochter amper aan. Dit frustreerde mij enorm want ik voelde me echt tot de slechte politieagent gedegradeerd. Ontzettend niet leuk! Wanneer Evi en ik alleen waren met z’n tweeën was het enorm gezellig, hadden we plezier en knuffelden we ons rot. Ik wist dus echt niet zo goed wat ik nou verkeerd deed.

Lees ook: Een driftige dochter en een moeder die ook maar een mens bleek te zijn.

Verdelen

Uiteindelijk kregen de man en ik er echt ruzie over! En ik kan je vertellen dat wij best wel eens een discussie hebben maar ruzie? Nee, zeer weinig! In 9 jaar tijd hebben we denk ik 4x ruzie gehad. Dat vind ik niet veel, maar ok. We hebben uiteindelijk besproken wat we beide van de situatie vonden en erover gepraat wat wij dachten dat ons kon helpen. Mijn moeder heeft toen ook meegedacht en benoemd wat zij zag gebeuren bij Evi en bij ons. Dat hielp enorm want daardoor konden wij wel samen afspraken maken. Ik geef je mijn tips die ons geholpen hebben.

Tips

• Voed allebei op, spreek af wat de grens is en wat er daarna gebeurt. Bij ons is dat 3x waarschuwen, de derde x ook aangeven dat het de laatste waarschuwing is en welke consequentie eraan vast zit als zij doorgaat.
• Spreek een naam af die jij je partner geeft (of een teken) zodat hij/ zij ook in de gaten heeft dat hij/zij in moet grijpen. Dat ingrijpen kan alleen al een bevestiging zijn van wat de andere ouder zegt. “Mama heeft gelijk, van mij mag je ook geen snoepje”.
• Val elkaar NOOIT af in bijzijn van je kind. Ook al ben je het niet eens met je partner, bespreek dat op een later moment of spreek ook daarvoor een signaal af.
• Betrek de “afgewezen” ouder. In ons geval benoemde de man dat hij wel graag een hand van mij wilde waarop wij samen hand-in-hand liepen. Het kan bijvoorbeeld ook door aan te geven dat jij dat spelletje niet kunt doen maar de “afgewezen” ouder wel.
• Trek het jezelf niet te veel aan, het is vaak ook gewoonweg een fase.
• Geef elkaar feedback en tips. Denk je dat je partner iets misschien ook anders zou kunnen doen, zoals afdrogen of spelen, geef dat aan en benoem wat jij anders zou doen.
• Doe dingen met elkaar en eventueel ook leuke uitjes met de “afgewezen” ouder.

Hoe gaat het nu?

Papa staat nog steeds op een verhoging maar ik word niet meer afgewezen als we met elkaar zijn. De man en ik zijn over het algemeen 1 front, geven een seintje als we het niet met elkaar eens zijn of ondersteuning zouden waarderen, en betrekken elkaar in de opvoeding. De man herkent het ook wanneer Evi weer een beetje aan het uitspelen is en fluit het gelijk terug. Evi en ik zijn ontzettend hecht en doen veel samen. Maar ik weet inmiddels ook gewoon dat papa gewoon extra aandacht krijgt zodra hij thuis is. Ik vind het nu ook wel prima, haar voorkeur voor papa doet niet af aan de liefde tussen haar en mij.

Heeft jouw kind ook een voorkeurouder?