Sorry, maar ik heb een krijskleuter!

Het is alweer even geleden dat ik een echte mamablog schreef. Dus ja ik ga maar eens wat bekennen vandaag over mijn momlife: Mijn kleuter houdt van krijsen!

Krijsen!

Laten we maar met de deur in huis vallen, mijn kleuter houdt van krijsen! Het liefst veel en het liefste om niks. Of in ieder geval, in mijn ogen om niks. En de laatste tijd zelfs ook omdat ze geen dingen krijgt. Dat is nieuw, want wij konden met een groot voldaan gevoel zonder iets uit de speelgoedwinkel vertrekken. Als we iets voor een ander kindje moesten halen was dat ook de missie en tuurlijk werd er weleens wat aangedragen dat Evi wel enorm leuk zou vinden. Maar dat werd dan ook weer zonder te veel gedoe terug gezet.

 

Krijsen to the max

Nee zo is het leven toch tegenwoordig echt niet meer. Gekrijst dient er ten alle tijden te worden; Wanneer je moeder je zegt dat die kaars voor je fantasievriendin niet nodig is, want die vriendin heeft er al 3. Wanneer je bij een ander kindje wilt eten maar dat vraagt wanneer je met je moeder in de voortuin staat van je eigen huis/ Wanneer alle kindjes inmiddels al naar huis zijn en jij eerst nog gespeeld hebt met de fiets van je moeder. Of wanneer je minder hapjes hoeft te eten van je avondeten dan je zelf had voorgesteld.

Maar krijsen kan natuurlijk ook heel goed omdat je spontaan verleerd bent hoe je iets aan of uit moet trekken. Of als je vraagt om appelsap, dat krijgt maar dat het niet tot op de cm nauwkeurig op jouw gewenste plaats van de tafel staat. Of je hebt pijn in je keel van het krijsen en moet daarom krijsen. En last but not least, je moet krijsen omdat je moeder haar vingers op haar oren houdt omdat ze je gekrijs even niet meer goed kan hanteren.

 

What to do?

Je leest het al. Eén en al redenen om keihard je longen te laten horen. Gelukkig zijn er wel een paar manieren om m’n kleuter te laten stoppen. Letten jullie op want misschien helpt het jullie ook wel weer verder? Ik vertel je, snoep en de tv doen wonderen. Dit helpt natuurlijk alleen als je thuis bent maar anders de dictator op schoot nemen of in de volledige negeerstand gaan helpt ook. Die blikken en steun van andere medemensen op dat moment steunen je natuurlijk ook ten top. Mij dan in ieder geval. Al krijst mijn kleuter zo ontzettend hard dat ik heel blij ben dat de omgeving over dubbele beglazing beschikt. De honden en katten in de buurt raken spontaan van slag van de toonhoogte in ieder geval.

 

Fase

Volgens velen om me heen met kleuters gaan alle kleuters zo’n fase door en zal het uiteindelijk stoppen. Ik hoop het oprecht want gisteren had ik dus echt een enorme pijn in mijn hoofd van haar gekrijs. Niets was goed of het deugde niet. En niks hielp. Uiteindelijk benoemde ze zelf spijt te hebben en dat ze het morgen niet meer ging doen ok? Maar goed, zoals het een echte kleuter betaamd werd er niet mee gestopt. Het hielp wel toen ik zei dat ik niet meer op haar ging reageren totdat zij weer rustig tegen me ging praten. We zaten in de auto en ik kon geen kant op, één en al echo ook. Heel aangenaam, dat snapt iedereen. Dus ik laat me maar weer inspireren door de andere moeders in de wereld die zeggen dat het een fase is en dat het voorbij gaat. En als dat niet zo is ga ik zelf even een stukje krijsen hoor.