Mijn onhandige dreumes

Ik weet niet precies van wie ze het heeft, maar Zannah is soms wat lopen betreft nogal onhandig. Het is natuurlijk niet zo dat ik nooit onhandig ben, ik loop ook wel eens tegen een deur post aan. En ik vraag me dan af of Dennis de deurpost, terwijl ik aan het werk was, misschien stiekem 10 centimeter opzij heeft geplaatst. Of dat ik hem gewoon over het hoofd zag. Ik hou het graag op het eerste. Maar de illusie dat Dennis dat überhaupt zou kunnen, de deurpost opschuiven zonder dat het mij opvalt en dat in een dag tijd, heb ik eigenlijk ook niet meer. Ook Dennis zit regelmatig onder de blauwe plekken omdat hij een tafel of deur over het hoofd ziet.

Ze is zo ontzettend klunzig

Maar bij Zannah is het erger, het lijkt soms wel of ze al struikelt over een zandkorrel. Of ze maakt zomaar terwijl ze loopt ineens een snoekduik. De kopbal die van Persie maakte op het WK tegen Spanje in 2014 is er soms niks bij. Flying dutch woman zou voor haar in sommige gevallen een goede bijnaam zijn, naast de flying dutchman van van Persie.

Misschien komt het allemaal wel omdat ze nog niet zo heel lang loopt. Dat haar hoofd soms gewoon sneller denkt dan haar voeten. Al zal ze het zichzelf ook niet makkelijk maken. Als Zannah ergens heen wil, gaat ze recht op haar doel af, maar dan ook letterlijk recht op haar doel af. Ergens omheen lopen doet ze niet, gewoon rechtdoor, over en door alles heen wat ze op haar pad tegen komt. Als een kleine tank banjert ze haar baan richting haar doel. Dat gaat natuurlijk weleens mis. Soms is een object groter of gladder dan ze denkt, en hup daar gaat ze weer onderuit. Of ze kijkt opzij terwijl ze loopt en ziet daardoor tafels, muren en zandkorrels over het hoofd.

Zou ze nou gewoon eigenwijs zijn en niet willen leren van de fouten die ze herhaaldelijk maakt? Maakt het haar dan niet uit dat ze zo af en toe een muur kopt, en een paar keer per dag de vloer van heel dichtbij bekijkt? Het lijkt haar in ieder geval niet uit te maken, meestal huilt ze niet eens. Ze staat op, veegt haar handjes schoon en gaat weer verder. Misschien groeit ze er vanzelf wel overheen, leert haar hoofd uiteindelijk even snel te denken als haar voeten en maakt ze niet meer uit het niets een duik à la van Persie. Misschien zal mijn kleine meissie wel blijven denken dat ze een mini tank is en dat ze dwars overal over en doorheen kan. Wie weet lukt dat wel ineens als ze straks een grote tank is en is het goed dat ze nooit opgaf. Of misschien blijkt ze gewoon echt onhandig wat lopen betreft en blijven zelfs die zandkorrels obstakels waar ze over kan struikelen.

Hoe dan ook, ze komt er wel, al is het wel met vallen en opstaan.

Lees hier alle blogs van Larissa