Mijn Zwangerschapsverlies | Kirsten
3 keer zwanger in minder dan een jaar tijd. Daar ‘klopt” iets niet helemaal aan. Het verhaal van Kirsten over haar zwangerschapsverlies zal voor veel andere vrouwen herkenbaar zijn. Voor mij een extra bijzonder verhaal omdat Kirsten de eerste vrouw was die ik mocht coachen ♥
3 keer zwanger in een jaar
Ik ben in minder dan een jaar tijd voor de 3de keer zwanger. Je hoeft geen rekenwonder te zijn om te ontdekken dat de 2 zwangerschappen hiervoor dus helaas zijn misgelopen. We hebben 2 kindjes verloren, toch voel ik me ook al waren deze zwangerschappen niet voldragen, mama van deze kindjes. Kindjes die mij nooit mama zullen noemen maar toch in ons leven aanwezig zijn.
Gaan voor een tweede kindje
Onze oudste zoon was 2 toen wij na onze bruiloft in juli afgelopen jaar, besloten voor een 2de kindje te gaan. We dachten, dat doen we wel even. Niks was minder waar. Dat ik enorm vruchtbaar ben kan je wel stellen, bleef ik maar net zo makkelijk zwanger. 2 maanden na ons besluit om voor een 2de kindje te gaan had ik al een positieve zwangerschapstest in mijn handen! Ontzettend blij en totaal niet onzeker, we zouden weer papa en mama worden! Een kleine 2 weken later ging het echter mis, ik ging bloeden en een echo wees uit dat we het kindje waren verloren. Heel verdrietig om wat er had kunnen zijn en niet mocht komen.
Weer zwanger
Een maand later was ik weer zwanger! Een knaller van een zwangerschapstest, dit keer moest het goed gaan! Ik was misselijk en je kon na een paar weken al een beginnend buikje zien. Ik voelde me op en top zwanger! Tot op 13 november 2017, de termijn bepaling. Ik was op dat moment 11 weken en 6 dagen zwanger. Het was weer mis, ons kindje was gestopt met groeien met 11 weken en een dag. Dit terwijl wij bij een eerdere echo een mooi kloppend hartje hadden gezien.
Ons kindje leefde niet meer.
Omdat mijn lichaam kennelijk het signaal van het niet meer kloppende hartje had gemist stond ik voor de keuze van afwachten, een curettage of pillen die hopelijk alsnog de miskraam zouden opwekken. Wij kozen voor het laatste omdat een curettage toch een operatie is en niet geheel zonder risico’s. Daarnaast hadden we de hoop ons kindje nog te zien om het zo af te sluiten.
20 november 2017 is Senn geboren, 5 cm klein maar met echt alles erop en eraan. Waarom het is misgegaan, weten we niet. Nadat Senn er was, kwamen de al gevormde placenta en de vruchtzak helaas niet los en moest ik toch nog gecuretteerd worden. Gelukkig constateerde mijn verloskundige dit snel en werd ik naar het ziekenhuis gebracht.
Na afloop ben ik wel blij dat we niet in eerste instantie meteen gekozen hadden voor de curettage, dit omdat we Senn nog hebben kunnen zien, vasthouden en kussen. Hoe klein hij ook was, het was toch echt al een kindje. Ons kindje.
Nu ik dit schrijf ben ik 34 weken zwanger van een baby meisje. De eerste 4 maanden waren ontzettend onzeker, maar naar mate de uitgerekende datum dichterbij komt wordt ik steeds zekerder van het leven wat ik in mij voel groeien en bewegen.
Mijn zwangerschapsverlies
Lieve Kirsten, ontzettend bedankt dat je jouw verhaal wilde delen! Heel bijzonder dat ik jouw verhaal mag delen op Beebs and Moms ♥
Merk jij dat je misschien wel wat hulp kan gebruiken bij het plaatsen van jouw zwangerschapsverlies? Op de site vind je alle informatie over de verschillende coaching die ik bied en ook over de liefdevolle gesprekken.
Alle verhalen over zwangerschapsverlies lees je hier terug.
what do you think?