Moeders gaat weer sporten! Yeah!

En ja hoor… De weegschaal sloeg zowat door, de broeken stonden onder druk, en de spiegel? Laten we het daar maar niet over hebben. De pure ellende en het emotie-eten heeft me te pakken gehad. Op naar een gezonder en lichter leven dus weer! Ik ga weer sporten. Oh my…

Goede voorbeeld

Ik wil dus graag het goede voorbeeld geven aan Evi en hoop haar mee te geven dat haar moeder zelfverzekerd is. Dat is al een tijdje niet het geval en dat vind ik balen. Daarnaast wil ik haar het goede voorbeeld geven qua voeding en sporten. Als ik dat kan doen denk ik dat ik haar een hoop waardes mee geef voor in de toekomst. Maar sinds mijn pubertijd jojo ik als een malle met mijn gewicht. Heb ik een doel dan gaat het prima, ook toen ik alleen woonde ging het prima allemaal. Maar ja wijntjes gezellig op de bank, wat lekkers erbij en ga zo maar door. Ik jojo dus maar weer rond. En dat wil ik niet meer!

Emotie-eter

Zoals de meesten van de volgers wel weten hebben we een hoop emoties gehad de laatste tijd. En emoties drijven mij eigenlijk altijd de voorraadkast in. Recht zo huppa in de welwillende armen van kroketten, chocolade, snoep, chips en koekjes. Dat ben ik toch wel een beetje helaas. En na een miskraam, en de laatste zwangerschap die helaas geen goede uitslag kende (je kunt er hier en hier meer over lezen) ging ik dus weer los op de ellende die snacks heet. Lekker volproppen die handel want ik ken dus ook geen mate.

Sporten

Omdat de spiegel echt niet vriendelijk was tegen me en omdat ik iets met de emoties ook moet ga ik weer sporten. Ik heb een nieuwe sportset gekocht want de laatste keer dat ik sportte was ik bezig met de zwangerschapskilo’s van Evi. 4 jaar geleden dus. Als stok achter de deur heb ik de vriendin waar ik eerder mee sportte en die nog steeds fanatiek bezig is ingelicht over de plannen. En zo werd ik ingedeeld in een lesje door de vriendin en gingen we op tweede Paasdag aan het sporten. Body Pump dus. De horror en de pijn die ik ervaar nu ik deze blog schrijf is enorm. En de tweede dag moet nog komen. Hels maar goed, ik weet waar ik het voor doe. En die stem die me roept vanuit de voorraadkast probeer ik als een malle te vermijden. Ja ik weet dat het met mate wel mag. Maar die mate moet ik ook nu dus aanvankelijk even vermijden.

Fanatiek

Eerder stopte ik dus omdat ik echt gewoon heel graag mijn vrije tijd met mijn baby wilde doorbrengen. Ik wilde niet van alles regelen voor mijn baby om te sporten en gewoon genieten. Ik zou thuis wel oefeningen doen. Maar goed, dat stierf een stille dood dus. Nu ben ik wel redelijk goed in het loslaten, gaat Evi in de ochtenden en middagen naar school en kan ik daardoor zonder moeite in de ochtend naar de sportschool. Het streven is om in ieder geval 2 keer per week naar de sportschool te gaan om mee te doen aan lesjes. Die vind ik toch echt het leukste en elke keer dat ik meer ga is mooi meegenomen. Maar goed, nu moet ik eerst dus nog een beetje bijkomen van die eerste les. Want hallo au! Met een goed doel, dat absoluut. Strak in de zomer, gezonder leven en zelfverzekerd zijn van mijzelf. En daarmee een goed voorbeeld geven aan Evi.

Ik hou jullie op de hoogte, volgen jullie mee?

Uitgelichte afbeelding: pexels.com