Omgaan met de vele prikkels als moeder
Ken je dat nog van vroeger? Als iemand aan je arm draaide, dat hij of zij je dan prikkellimonade gaf! Ik wel, leuk en lol hadden we dan. Het was niet om iemand pijn te doen, maar gewoon een stom spelletje op het schoolplein. Zo hadden we meer van dat soort spelletjes. Ik speelde graag buiten op het schoolplein. Dan kreeg ik namelijk even geen prikkels. Ik was en ben nog steeds erg gevoelig. Een meisje (en dat weet ik nu steeds beter) die de prikkels alleen moest verwerken. Alleen en op haar eigen manier. Als moeder heb ik dat nog steeds en dat is niet voor iedereen even makkelijk om te begrijpen. Op mijn socials kom ik wel vaak mama’s, vrouwen en ook mannen tegen die dit herkennen. Of ik herken hun verhaal 100%. Bij wie ik dat nog meer zie? Dex, mijn kleine vent heeft geregeld last van prikkels.
Het gaat dus niet over die draai in mijn arm die we elkaar weleens gaven op het schoolplein. Het gaat over de prikkels die ik opzuig als limonade door een rietje. Dat kan positieve energie zijn, negatieve energie of energie van anderen. Ik ben een extravert persoon. In een aantal opzichten zou ik ook zomaar een introvert kunnen zijn. Ik herken heel veel in de omschrijving van hooggevoelige mensen en ik ga ook heel slecht op volle maan.
Wat ik wel zeker weet is dat ik altijd en bijna iedere dag even tijd nodig heb om uit mijn hoofd te komen. Om de prikkels te verwerken. Doe ik dat niet? Dan word ik prikkelig, dan ben ik niet fijn en wil ik het liefst een dansje doen in de regen. Alles wat er dan bij komt, krijg ik dan ook even niet verwerkt. Zo ook de afgelopen weken. We kunnen weer dingen doen en daar maken wij ook echt wel gebruik van. Alleen is dat niet meer zo onbezorgd als voorheen. We moeten aan veel dingen denken om leuke dingen te kunnen doen. Daar heb ik dan misschien nog het allerminst last van. Alleen de leuke dingen, kosten mij wat meer energie en dat zorgt dat ik mijn prikkels even moet verwerken.
Echter gaan de normale dingen ook door en blijft er soms wat minder tijd over om het te verwerken. We eten dan later, waardoor Dex in de weekenden ook wat later in bed ligt. En dat is misschien een half uur, maar geen middagslaapjes meer willen zorgt er dan voor dat hij ook wat meer geprikkeld is. Daarbij krijgt hij veel mee. Hij onthoudt onwijs veel, hele specifieke kleine dingen waar ik misschien niet meer aan heb gedacht. En het groter worden en willen worden. Maar dan boem, zijn hoofdje vol! Doordat hij ons dat niet kan vertellen, wil dat zich nog wel eens uiten in driftbuien. En dan vooral bij mama, want dat is dan toch wel zijn veilige haven. Waarom? Ik denk omdat ik op dat gebied weet wat hij voelt. Alleen vind ik het moeilijk om hem dan weer helemaal rustig te krijgen. Die prikkels? Die voel ik dan ook en het liefst⦠wil ik dan met hem mee huilen.
Ja, ik ben gevoeliger dan anderen. Dat is dan voor mijn wederhelft soms heel moeilijk, ik kan daardoor snel van gedachten veranderen. Momenten hebben waarop ik niet van de bank kom en mijn serie af wil kijken. Ondertussen voel ik wel dat ik dat voor hem niet leuk vind en omdat mijn kritische stem de prikkellimonade nog even aanvult loopt het glas over. Daarom heb ik mij nu even teruggetrokken op mijn favoriete plekje in het huis. Waar ik mijn eigen series kan kijken, waar ik mijn creativiteit los kan laten gaan en ook gewoon even stil kan zijn om mijn werk te doen. Ralf leert wel steeds beter dat ik die tijd nodig heb. Soms even wat meer dan een ander. Dat Dex dat ook heeft, maakt het niet makkelijk. We willen namelijk ook streng zijn, maar vaak weten we ook dat de extra prikkelbare momenten komen door iets wat we zelf veroorzaakt hebben. Een kleinigheidje extra die week, te laat naar bed gebracht of hem iets beloofd wat hij onthouden heeft.
Die prikkels dus. Ondertussen als ik dit schrijf merk ik dat het mij rust geeft. Van me afschrijven zorgt er ook voor dat ik de prikkels die ik krijg op een dag een plaats kan geven. Zeker nu we op meer plekken komen en daardoor ook weer meer mensen zie. Nee ik ben niet mensenschuw, maar ik ben het ook niet meer gewend.
Herken jij dit?
Liefs Suus
