Rouwverwerking bij kinderen
Rouwverwerking bij kinderen blijft een lastig onderwerp. Iedere ouder kijkt er op een andere manier tegenaan en gaat er op een andere manier mee om. Ik denk dat het vooral belangrijk is om erover te blijven praten met de kinderen, zodat ze het een plekje kunnen geven als een dierbare is overleden.
Onze kinderen hebben helaas veel ervaring met rouw
Helaas hebben onze kinderen al heel veel meegemaakt op het gebied van verlies, rouw en rouwverwerking. De oudsten hebben al twee opa’s en een oma verloren. Ook verder weg in mijn familie al met verlies te maken gehad. De oudsten hebben het verlies van hun broertje meegemaakt. Bij 22 weken zwangerschap moesten wij helaas besluiten tot zwangerschapsafbreking. Donderdag 22 april 2021 was het alweer 7 jaar geleden dat wij afscheid moesten nemen van onze Roan. Over deze heftige ervaring schreef ik al eens een persoonlijk verhaal over zwangerschapsafbreking.
Afscheid nemen van hun broertje
Op het moment dat we wisten dat we niet anders konden dan deze zwangerschap afbreken, heb ik contact gezocht met een maatschappelijk werkster. Vooral om advies te vragen over in hoeverre het raadzaam was om de kinderen hierin te betrekken. Het advies was duidelijk: het vooral overlaten aan wat de kinderen zelf willen. Dit hebben we dan ook gedaan en twee kinderen wilden hem wel heel graag nog vasthouden en eentje wilde dit niet. En dit hebben we ook absoluut niet opgedrongen. Hij heeft hem wel even gezien en dat was genoeg voor hem. Dit is zeker een goed besluit geweest, want we hebben dit verdriet als gezin goed verwerkt en Roan hoort er ook echt nog bij. We kunnen er ook heel goed over praten.
Tip, lees ook: Hoe om te gaan met rouw bij onze kleuter?
Nu ga ik anders om met rouwverwerking dan vroeger
Toen in de kraamtijd van Faylin de opa van de kinderen(toendertijd mijn schoonvader) overleed ging ik heel anders met rouw om dan ik nu zou doen. Het was toendertijd zo’n heftige tijd en de kinderen waren nog zo jong, dat ik heb besloten ze niet mee te nemen naar de crematie. Ik wilde ze beschermen tegen al het verdriet. Het speelde ook wel mee dat ze deze opa niet heel vaak zagen. Een paar jaar later was Faylin net zo oud als Jamie destijds toen de vader van Johan overleed. Dit was voor hen ook een opa inmiddels. Jamie en Faylin zijn toen meegegaan naar de crematie. Owen wilde niet. Faylin was toen zes jaar en Jamie was 11 jaar. Dit was de eerste crematie die ze meemaakten. Vooral Faylin had heel erg veel verdriet, maar dit is toch ook wel weer goed geweest voor de verwerking denk ik.
Oma van vaders kant was overleden
Ruim twee jaar geleden overleed de oma van de 3 oudsten. Ze hadden haar al een tijdje niet meer gezien of gesproken. Dit komt vooral ook doordat er geen contact meer met hun vader is. Toch heb ik ook nu besloten om ze het sowieso te vertellen en het weer aan hen over te laten. Wederom kozen de oudste en mijn dochter ervoor om mee te gaan. Weer heel veel verdriet, maar ook dit hebben ze goed verwerkt. Het is niet niks om zoveel mee te maken op zo’n jonge leeftijd.
Ieder kind verwerkt rouw op zijn eigen manier. Ik denk dat het vooral heel erg belangrijk is om naar het kind te kijken. Wat het kind nodig heeft om het verdriet een plekje te kunnen geven.
Heeft jouw kind al veel te maken gehad met rouw?
