Stop de tijd! Mijn kind moet bijna naar de basisschool
Sinds mei gaat Dex naar de peuterspeelzaal. Vanaf dat Dex geboren is en ik weer werk gaat Dex naar de gastouder. Een fijne plek waar hij kan spelen en gewoon een kleine jongen kan zijn. Waar hij vooral leuk kan spelen met zijn vriendjes. Hij gaat er graag naar toe en leert de belangrijkste dingen in zijn ontwikkeling. Toch besloten Ralf en ik hem voordat hij naar school zou gaan naar de Peuterspeelzaal te laten gaan. Het is in onze ogen een belangrijke toevoeging aan het wennen aan de basisschool en ik denk dat hij hier ook echt leert dat er bepaalde regels zijn en dat hij naar de juffen moeten luisteren. En in mei was het dan zover. We hadden een andere kennismaking vanwege de geldende maatregelen, maar ik was al snel overtuigd waar hij naar toe zou gaan en dat was de peuterspeelzaal in ons eigen dorp. Vanuit daar was het een prima overstap naar de basisschool bij ons in het dorp, waar we na de zomervakantie een intake hebben en hem gaan inschrijven.
En daar moest ik even slikken….. STOP DE TIJD! Ik besefte mij ineens dat hij volgend jaar, mensen volgend jaar naar de basisschool gaat. Waar is mijn kleine manneke gebleven, waar is mijn baby? Dat kleine dropje dat nog maar 50cm was toen hij geboren werd en nu ineens al het dubbele. Die brabbelde in de box en nu mij verteld dat hij iets niet leuk vind. Hij kletst mij de oren van het hoofd en zingt de hele dag! Daarnaast was hij totaal geen huilbaby, maar door de driftbuien die hij soms heeft is het een hele verandering af en toe. Hoe dan? Kan iemand mij vertellen waarom dit zo ontzettend snel gaat? Jeetje! Er waren dingen die ik echt geen ding vond. Niet moeilijk en eigenlijk wel blij dat hij bepaalde mijlpalen zette. Zoals lopen of lachen, misschien zelfs het aankijken vanuit de box en 1 jaar worden! Terwijl ik 2 jaar al echt een hele verandering vond en het brengen naar de peuterspeelzaal is lastiger voor mij dan voor Dex. Over een klein half jaar wordt hij 3 en dan kunnen we gaan aftellen. Naja kunnen we, doe ik niet! Gaat al veel te snel.
Daarom geniet ik nog even op mijn gemak van de dagen dat hij gewoon lekker bij ons is. Dat hij niet de grote jongen is, maar nog even wilt knuffelen met mama. Dat hij mij nodig heeft en geloof mij die dagen zijn zeldzaam. Als hij voor de zoveelste keer zegt: “Wacht wacht, doe ut zelluf wel” dan ben ik uitgepraat en kijk ik toe hoe zelf probeert zijn schoenen aan en uit te doen. Of hoe hij heel wijs zijn boterham wilt smeren. Toch is hij nog mijn kleine apie! Als hij moe is moet hij zijn speen nog hebben en zijn Nijn, hij gaat nog niet op het potje en heeft ons nog heel hard nodig als het ergens ineens spannend is. Hij mag echt nog heel veel alleen ontdekken en hij zal net zoals de peuterspeelzaal zijn school ook onwijs leuk vinden, maar laat het nog maar niet te snel gaan.
Vond jij dat ook lastig? Deel je je ervaringen met mij? Kan wel wat aanmoediging gebruiken.
Lief Suus
