Waarom alle zieke mama’s een supermama zijn.

Vandaag is het donderdag dus een goed moment voor een Trowback Thursday. In dat kader een blog die ik eerder schreef  voor Digimama over waarom zieke mama’s een supermama zijn.

Buikgriep

De nacht na Pasen werd eerst de mini geveld door een buikgriep die z’n weerga niet kende en later op de dag volgde ik. Het was niet te geloven zo erg, eerst dachten we zelfs dat het een voedselvergiftiging was die we tijdens de Pasen hadden opgelopen maar ja, dagen duurde het kreng. En toen dat kreng ons zo teisterde kwam ik er weer eens achter hoeveel mama-powerrrrrrr mama’s toch hebben.

Niet eerder zo ziek

Want hoe ontzettend ruk je jezelf voelt (ik kan me niet herinneren ooit zo ziek te zijn geweest), als je mini je nodig hebt ga je, doe je en knal je. De man moest werken en opa en oma ook. We waren dus echt op elkaar aangewezen, zeker omdat de man de hele week moest overwerken en dus echt niet eerder thuis kon zijn. Ik vond het echt heel zwaar maar ja, alles voor dat kleintje. En zodra de man dan thuis kwam ging ik direct onder mijn steen liggen.

Hallelujah Oma!

En toen kwam daar oma op de vrijdagochtend, met een aureool op haar hoofd binnengestapt. Oma nam deze mama en haar mini aan de arm om naar de dokter te gaan, zorgde voor een hemels drankje met een helse tutti-frutti-smaak (wat ik normaal al niet te haggelen vind) en bracht het grut weer naar huis. Maar niet voordat het grut weer de boodschappen in huis had om weer menselijk te worden.

Daarna vouwde ze zo’n 5 wassen binnen no-time op, deed er 1 in de droger, deed de volgende in de was, haalde de stofzuiger door huis, haalde haar kind en kleinkind aan. Stopte ze in bed, vertroetelde en pas toen ze verzekerd was dat haar mini’s er weer tegenaan konden de komende uren ging ze weer. Een behoorlijk partijtje oma-powerrrrrr dus, de held!

Supermama

En na 5 dagen ziek zijn, een dag vieze tutti-frutti-smaak-water drinken en zomaar weer eens wat kunnen eten begon het leven weer wat zonniger te worden. Yiiihaaaa, die oma toch! Dat het zonnetje ook begon te schijnen, dat de man het weekend thuis was en iedereen zomaar weer enigszins aan het opknappen was zette deze mama aan het denken. Ik was ervan overtuigd niet genoeg te zijn geweest voor mijn mini tijdens haar zieke dagen, ik had zoveel meer willen doen. Ja, I know zo’n moederschuldgevoel….

En daar kwam die oma weer met haar mama-powerrrrrrr. Ik kreeg een dik, vet, compliment over wat ze gezien had en vond. Dus ja, ondanks dat ik nog wel rondliep als Quasimodo die in The Walking Dead niet zou misstaan, voelde ik me wel weer wat sterker worden.

Point of it all

Maar…. Punt van dit alles. Mama’s respect. Ik was nog nooit eerder ziek geweest tegelijk met de mini en ik moet zeggen, wat zijn wij toch enorme kanjers! Want ik weet zeker dat alle mama’s enorm voor hun mini’s zorgen en hun best doen, ondanks dat we zelf ziek zijn. Ik vind ons mama’s maar een supermama! Zo dat mocht wel even gezegd worden.

Disclaimer: Alle mama’s zijn uiteraard supermama’s, maar in deze blog licht ik alleen de zieke mama’s even uit.

Eerder schreef ik deze blog voor Digimama