Thirties something

Al een tijdje heb ik er last van, een onrust, een gevoel dat ik niet kan duiden. En aangezien ik 31 jaar ben zal dat wel vallen onder de thirties onrust. Een gevoel dat vele dertigers schijnbaar samen met mij hebben.

Waar komt het vandaan?

Waar het vandaan komt? Ik heb eigenlijk geen idee. Ik ben gelukkig met mijn relatie, ben heel erg blij met mijn geweldige beeb, heb een mooi huis (dat nog niet helemaal naar mijn zin is maar ok). Geen rare dingen dus. Zelf heb ik een beetje het idee dat het komt door mijn werk. De invulling daarvan is veranderd de laatste jaren. Ik werk inmiddels al 11 jaar in de Verstandelijk Gehandicaptenzorg en veel werk vind tegenwoordig achter de computer plaats. Als persoonlijk begeleidster van cliënten heb ik een hoop verantwoordelijkheden en deze zijn alleen maar toegenomen de laatste jaren. Dat is dan weer geen enkel probleem, ik vind oplossingen zoeken leuk om te doen. Lijkt dan soms wel puzzelen.

Nu kan ik best makkelijk achter de computer mijn weg vinden, maar eigenlijk alles vind nu achter de computer plaats. Zeker voor mijn groep. En daar heb ik soms wel moeite mee. Het huiselijke is er wat vanaf, het gaat allemaal ten koste van de contacten met je cliënten. Waar ik altijd heb geweten niet mijn hele werkende leven op de groep te willen doorbrengen weet ik nu niet meer zo goed wat ik wil doen. Ik vind mijn doelgroep heel interessant, de contacten die je opbouwt vind ik oprecht leuk maar ik heb het gevoel niet tot mijn recht meer te komen.

Daarbij heb ik jaren de wens gehad om te bloggen. Nadat ik een oproep voor Digimama voorbij zag komen heb ik mijn kans gegrepen en heb ik een proefblog geschreven. Gelukkig was die geschikt en heb ik een aantal maanden met veel plezier kunnen bloggen voor die pagina. Maar omdat de wens maar bleef bestaan om zelf te beginnen met bloggen ben ik daar toch voor gegaan. Het is wel een dingetje want bloggen neemt toch wel (veel) tijd in beslag. Zeker omdat je voor de site veel dingen moet uitzoeken, regelen, bedenken.

De toekomst

Ik ben er nog niet, verre van en ik heb geen idee wat ik qua werk zou willen. Tsja als ik heel eerlijk ben heb ik wel een idee maar daar is geen vacature voor binnen mijn organisatie en de organisaties die ik ken. Zorgbemiddeling lijkt me namelijk ontzettend leuk. Zoeken naar combinaties tussen locaties en cliënten, de contacten, het lijkt me geweldig. Maar helaas, ogen openhouden dus.

En de blog, ik geniet maar moet nog zoveel uitzoeken en doen zodat het naar mijn zin gaat zijn. Ik ben de pagina en mezelf aan het ontwikkelen. Spannend maar ook heel leuk. Heel stiekem voel ik me ook best kwetsbaar eigenlijk. Ik ben zo ontzettend buiten mijn comfortzone aan het werken, ik heb immers helemaal geen kennis van deze technische dingen.

Hebben jullie nog leuke ideeën voor de site? Denk je graag mee of zou je het stiekem ook heel leuk vinden om (soms) te bloggen? Geef me maar een brul, zou ik fantastisch vinden!

Thirties of something?

Of het nou echt dus een thirties onrust is of gewoonweg something anders? Misschien een combinatie omdat ik in de leeftijd ben gekomen dat ik meer reflecteer en bepaalde dingen juist al lang onderneem. Dit werk doe ik immers alweer een derde van mijn leven. Bizar eigenlijk als je er echt over nadenkt.