Wat een vrolijke wijsneus is hij toch
De vorige keer schreef ik een blog over de fase waar Dex momenteel in zit. Het is ook nog lang niet voorbij en laatst sprak iemand veel moed in: “Dat duurt nog wel tot zijn 18e”. Ja joh, dan denk ik dat Dex voor die tijd al het huis uit is. Nee grapje, oei ik hoor de moedermaffia al in mijn oren blazen. Hij hoeft pas het huis uit als hij 18 is, eerder zal ik hem niet laten gaan. Waar ik nu over schrijf is eigenlijk het compleet tegenovergestelde van de minder leuke dingen aan een peuter en dat is iets wat ik onwijs leuk vind en waardeer aan mijn kleine vrolijke man! Dat is dat hij zo onwijs lief en vrolijk kan zijn. En stiekem is hij dat vaker dan dat zijn fases opspelen.
Iedereen wordt vrolijk begroet
Als we op straat wandelen, fietsen of als hij in zijn wagen zit zegt hij tegen iedereen hoi. En als ik bedoel iedereen, dan bedoel ik ook echt iedereen. Van de vuilnisman die de vuilnis ophaalt tot de vrouw achter de kassa bij de winkel, maar ook het lieve omaatje die ons passeert. En allemaal worden ze er even vrolijk van. Tuurlijk zijn er ook mensen die hem aankijken met een gezicht laat mij met rust voor mij was het veel te vroeg vanmorgen, maar ach die heb je nou eenmaal. Iedereen zegt dan altijd: “Wat een vriendelijke mannetje..” En als hij dat hoort gaat hij los. Dan vertelt hij dat hij aan het wandelen is of hij zegt wat we gaan doen. “Ik ben aan het wandelen met papa en mama. We gaan zo eten.” Of hij legt ze uit dat hij net bij opa en oma is geweest. Echt hij gaat complete gesprekken aan! En die zijn dan ook best goed te verstaan. Ik ga er niet mee te koop lopen of het perse ophemelen, maar Dex praat erg goed voor zijn leeftijd. Dat maakt hem naast vriendelijk ook nog eens ontzettend wijs. Tja hij steelt vaak echt de show.
Dat zijn overigens wel de momenten dat ik echt denk, manneke wat maak jij je mama trots. Hij is voor niemand bang, zwaait en lacht naar iedereen. Begroet iedereen als hij ergens binnen is, dus welkome gevoel zit hoe dan ook goed en kletst met alle kindjes die hij tegen komt. Alsof zij nog een baby zijn en hij al een jongen van 5! Dan denk ik echt: Wijsneus, je bent zelf nog niet eens uit de luiers. Hij maakt ons vaker aan het lachen dan aan het huilen (denk aan de fases). En als ik mij niet fijn voel dan komt hij vragen wat er is. Dat voelt hij namelijk ook. Ik denk met zijn talent dat we hem snel eens moeten aanmelden bij de Theaterschool. Echt daar zou hij zich helemaal thuis voelen! Hij kan op commando lachen, huilen en boos worden. Dan wel het liefst met papa en mama. Ik lig dan helemaal dubbel. Hij communiceert heel goed en vertelt je ook echt wel wat hij wilt en nodig heeft. Dat is vaak niet te missen. Een tijd terug zei ik dat hij niet zijn klei ergens anders mochten opplakken. En toen kreeg ik als reactie met een boos gezicht en armen over elkaar (jaja, het hele pakket): “Ik ben boos op jou mama!” Hij spreekt wel met veel woorden, maar ja dan kan ik dus echt niets meer uitbrengen en denken, stop jij eens even gauw met zo groot worden en wijs zijn.
Dat gedrag schijnt hij van zowel Ralf als mij te hebben. Ik herken het vooral in de verhalen van mijn moeder. Ik zat dan achter op de fiets en zwaaide naar iedereen en zei tegen iedereen hoi. Te leuk die vergelijking natuurlijk! En als ik mijn filmpjes terugzie was ook ik vroeger al een onwijze clown. Dus ja, het is heel makkelijk te bedenken van wie hij dit heeft. Er is wel een kleine keerzijde. Waar ik mij soms wel zorgen over kan maken is hoe hij is als hij straks oud genoeg is om met kindjes in de speeltuin te spelen. Gaat hij dan ook heel makkelijk met mensen mee? Is hij dan misschien vriendelijk tegen de verkeerde of kan hij dan misschien bij dat stoere jongetje niet van zich afbijten? Wat als hij te zacht is en misschien gepest wordt? Vragen die onbeantwoord zullen blijven tot dat hij ook echt groter is. Dingen waar ik hem altijd bij zou helpen en hem nu al uitleg dat hij niet zomaar mag oversteken of naar mensen of honden mag toelopen zonder mama of papa dat weten. Meer kan ik nu nog niet doen? Het zijn wel onderwerpen die ik spannend vind.
Is jou kindje ook sociaal en vind jij dat ook spannend voor de toekomst? Ik ben benieuwd hoe andere mama’s hiermee om gaan en misschien tips hoe je dat in de toekomst bespreekt met je kindjes.
Liefs mama Suus
