Mijn 2e zwangerschap: Van droom tot nachtmerrie
Vandaag is het dinsdag, normaal publiceer ik dan een Pickwick vraag. Er zijn echter veel dingen gebeurt die ik met jullie wil delen. Omdat de blog misschien nu als een stukje therapie werkt, maar ook om anderen te laten weten dat ze niet alleen zijn.
Intens gelukkig met mijn tweede zwangerschap
De afgelopen 17 weken verkeerde ik in een waas, ik was zwanger en het kindje zou meer dan welkom zijn. We hoopten al even op een beebje erbij en nadat Evi ons vertelde dat ik een baby in mijn buik had, heb ik toch maar een test gedaan. En deze was positief! Weken waarin ik moe maar intens gelukkig was volgden. Eerder heb ik 2 miskramen gehad bij 8 weken. Toen we dit moment voorbij streefden konden we ons geluk niet op en begonnen we met onbezorgd genieten. Evi was intens gelukkig in haar rol als komende grote zus en een boekje hierover die ze zelf had uitgekozen werd ineens haar favoriete boekje. Ondertussen was ik blogs aan het voorbereiden over de verschillende zwangerschapsdozen, zou naar de 9-maandenbeurs gaan en zat boordevol blogs over mijn zwangerschap. We zaten met z’n drieรซn in een happy family-bubbel en hadden er enorm veel zin in om straks met z’n vieren te genieten. Evi had het zelfs over de vieze luiers die ze van de baby zou gaan verschonen.
Alarmerend belletje van de verloskundige
Toen de 12 weken naderden heb ik de “verplichte” bloedtest gedaan op vrijdag. Op de woensdag erna kreeg ik een belletje van de verloskundige dat ik direct naar de gynaecoloog moest omdat mijn bloeduitslagen niet goed waren. De bellen bleken bij Sanquin (bloedbank) te zijn afgegaan: Ik bleek Kell-antistoffen te hebben. Deze antistoffen betekenden voor mij op het moment niet zo veel maar wel veel voor de baby. Omdat dit een enorm lastig iets is en zeer weinig voorkomt zal ik er morgen in een andere blog meer over schrijven.
Onder behandeling van het LUMC
Ik kwam onder behandeling van het LUMC in Leiden te staan. Dit betekende elke dinsdag naar Leiden en daar uitgebreide echo’s krijgen om te zien hoe het met de baby gaat. De man en ik werden flink geprikt en getest in deze weken. Er gebeurde van alles en we zaten in een rollercoaster. Echter elk stukje geluk dat we konden hebben werd onder onze voeten weggeslagen. We kregen te horen dat onze baby heel sterk was, een jongetje en we waren dolgelukkig! 5 minuten later kregen we te horen dat de baby met 16 weken al een bloedtransfusie moest ondergaan.
Bloedtransfusie voor onze baby
Deze transfusie was noodzakelijk voor de baby vanwege mijn antistoffen. En uiteraard hebben we de bloedtransfusie gedaan. Alles wat moest om ons kindje een kans te bieden, we hebben het gedaan. Maar zoals je misschien is opgevallen…. Deze blog staat geschreven in de verleden tijd.
Overleden
Ons kindje heeft ondanks de moeite en liefde en zijn gezonde gestel, de antistoffen niet overleefd. Hij kon niet vechten tegen de onberekenbare en harde Kell- antistoffen. Vorige week ben ik met 17 +1 weken van onze zoon bevallen. Dit was intens heftig en dat is het nog steeds. Ik zit met een berg schuldgevoel, waarvan ik weet dat het onredelijk is, maar die zwaar op me drukt. We hebben afgelopen zaterdag onze zoon bijgezet in het familiegraf bij mijn opa, oma en oom. Een bizarre en onwerkelijke situatie. Naast het emotionele stuk kamp ik uiteraard ook met de gevolgen van een bevalling en een ingreep die daarop volgde. De kleertjes en spulletjes die ik vol overgave kocht nadat we hoorden dat we een zoon kregen, heeft mijn moeder vandaag terug gebracht. Ik kon het niet aan dat de spullen in zijn toekomstige kamertje lagen. Heel eerlijk gezegd zijn we gebroken mensen.
Liefde om ons heen
We worden omringd door lieve en betrokken mensen. Mensen die vanaf het eerste belletje er gewoonweg waren. Die er waren voor Evi en voor ons, en dat nog steeds zijn. Ontzettend fijn! Morgen lees je meer over de oorzaak van de doodgeboorte van onze zoon. Misschien blog ik er nog meer over, ik weet het nog niet zo goed. Mocht je vragen hebben, wacht dan voor de zekerheid morgen even af. Maar…. Stel ze gerust.
Lees meer: Kell-Antistoffen en waarom bloedtesten tijdens je zwangerschap belangrijk zijn.
Uitgelichte afbeelding: kusjeindewind.com
26 COMMENTS
Anita
8 jaar agoGeen woorden voor wat jullie mee hebben moeten maken! Ik wil je onwijs veel sterkte en kracht wensen in deze moeilijke tijd <3
marije
8 jaar agoWat een verschrikkelijke tijd gaan jullie nu door. Heel veel sterkte ????
Kelly
8 jaar agoOhhh wat verschrikkelijk… ???? Ben er stil van en een brok in m’n keel bij het lezen.. heel veel sterkte voor jullie de komende tijd โค๏ธ
Eveline
8 jaar agoLieve Kimberly,
Wat onwijs verdrietig!! Niet te geloven! Heel veel sterkte! Liefs
Barbara
8 jaar agoHey,
Had je gister al uitgebreid gesproken.
Maar wil je ook hier heel veel sterkte wensen.
Ook voor je mannetje en superEvi en de rest van je familie โค
MamaIssues
8 jaar agoWat verschrikkelijk en wat een nachtmerrie!!
Ik wens jullie heel erg veel sterkte!!
Bregtje
8 jaar agoShit Kim
Wat ontzettend kut
Heel veel sterkte!
Tips voor Papa's
8 jaar agoWat ongelofelijk zwaar en kl*te. Heel veel sterkte de komende tijd met het verwerken… ????????
beebsandmoms
8 jaar ago AUTHOREven ook checken of het daadwerkelijk nu lukt om te reageren op deze manier ????
Querine
8 jaar agoWoorden schieten tekort. Heel veel sterkte!
Ramona (Kijk, mama!)
8 jaar agoWat vre-se-lijk nieuws. Het lijkt me verschrikkelijk moeilijk voor jullie.
Heel veel sterkte!!
Lieke van Veen
8 jaar agoWat een vreselijk nieuws. Heel veel sterkte!
Tjetien
2 jaar agoHoi,
Ik kwam je blog tegen nadat ik informatie opzocht over anti K. Ze hebben dit ook in mijn bloed gevonden. We wilden graag een tweede kindje maar door alles wat ik lees vind ik het toch wel heel moeilijk. Ik heb al een ivf traject nodig om รผberhaupt zwanger te raken, heb al rhesus D negatief en dan dit ook niet …
Kirsten
8 jaar agoO meis, wat vreselijk voor jullie. Ik wens je heel veel sterkte in deze verdrietige tijd!
Merel
8 jaar agoWat verschrikkelijk! Heel veel sterkte. Liefs
Neelke
8 jaar agoWat intens verdrietig. Heel veel sterkte voor jou en je gezin.
Patricia
8 jaar agoWat verdrietig om te lezen! Heel veel sterkte met het verlies van jullie kleine mannetje.
Roelina
7 jaar agoIk ontdek deze blog ineens, via via… ik ben er stil van en voel intens met jullie verdriet mee… ik las hiervoor de blog van het kamertje dat je een nieuwe bestemming gaf. Dat heeft bij mij echt enorm lang geduurd voordat ik dat kon (wij verloren onze eerste dochter 2 weken na haar geboorte). Ik vond dat echt heel erg moeilijk. Ik wens je echt enorm veel kracht toe in de toekomst… en blijf nog even hangen op je blog
beebsandmoms
7 jaar ago AUTHORWat lief! Dank je wel, jij ook heel veel sterkte.